Tylko w GÓRACH Top artykułów z GÓR

Mówiąc o wejściu na Mont Blanc, większość osób z pewnością myśli o drodze przez Aiguille du Goûter, znajdującej się po stronie francuskiej. Coraz częściej jednak, wobec jej ogromnego zatłoczenia, rosnącego wraz z ociepleniem klimatu ryzyka związanego z koniecznością przejścia przez zagrożony lawinami kamiennymi Grand Couloir, a wreszcie wobec ciągle rosnących cen w schronisku Goûter i surowych kar za nielegalne biwakowanie, ambitniejsi spośród wysokogórskich turystów wybierają wejście od strony Włoch. 

Zapraszamy na drugą część produkcji w reżyserii Jerzego Porębskiego, opowiadającej o kulisach pracy ratowników Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego - TOPR. Dowiecie się z niej jak wygląda wyposażenie legendarnego śmigłowca "Sokół", którego toprowcy wykorzystują do akcji ratunkowych z powietrza oraz poznacie specyfikę pracy lekarzy, niosących pomoc poszkodowanym w ekstremalnych warunkach.

Jeśli zapytać kogokolwiek, ile przebiegł w górach, z pewnością pochwali się jakąś liczbą kilometrów... Nie w pionie, lecz w poziomie. To przykład, że siła przyzwyczajenia jest mocniejsza od siły grawitacji, a wyobrażenie o trudach górskiej aktywności nadal kreuje magia dystansu.

Myśląc o „górach za granicą” większość z nas tęsknie spogląda w stronę Alp. Są to jednak góry dla ludzi wyposażonych w stosowny sprzęt, umiejętności i doświadczenie... Poza tym jest tam zazwyczaj drogo, więc to nie opcja dostępna dla każdego. Nie wszyscy też marzą o lodowcach, czterotysięcznikach i bolącej od wysokości głowie. :-)

Trasę zaplanowaliśmy tak, aby dotrzeć pod Dom Aljaža we Vratach. Uznaliśmy bowiem, że najlepiej będzie zmierzyć się ze słynną północną ścianą Triglava. Nie wspinaczkowo, ale via ferratą – wchodzić mieliśmy drogą Tominškova pot, wycenioną na B/C, podczas gdy do zejścia zaplanowaliśmy drogę przez Prag, o wycenie B. Czekało nas zatem około 10 godzin solidnej wyrypy, przy przewyższeniu niemal 1850 m – do zrobienia w jeden krótki, już październikowy dzień.

„Na alpinizm składa się dziewięć części udręki, a tylko jedna część radości. O tych dziewięciu częściach się zapomina. Ta dziesiąta część to wspaniały granat nieba nad głową usiany miliardami gwiazd, to uczucie radości płynące z pokonania siebie samego, własnej słabości, to więzi łączącego nas koleżeństwa i przyjaźni. O tej dziesiątej części nigdy się nie zapomina. Uczucia te zabieramy ze sobą w doliny jako nasz najcenniejszy skarb” [Tadeusz Piotrowski, W lodowym świecie Trolli].

Czy kurtki softshellowe są wodoodporne? A jak z ich wiatroszczelnością? Jaka kurtka najlepiej sprawdzi się przy aktywności, którą uprawiamy? Odpowiedzi na te wszystkie pytania znajdziecie w dzisiejszym filmie na GÓRY TV, który zrealizowaliśmy we współpracy ze Sklepem Górskim Polar Sport.

Płynęliśmy na Gomerę z Teneryfy. Nocowaliśmy nad portem. Wybraliśmy GR 132. Pierwszy odcinek ma 29 kilometrów i podobno nie ma tam źródeł i rzek. Jest sporo podejść. Upał. Wiatr dopiero na wzgórzach. Zabraliśmy po 3 litry wody. W ostatnich zabudowaniach uzupełniłam to, co ubyło na podejściu. Pod wieczór widząc skalne źródełko, znów nabrałam. Szlak wdrapał się na góry z pięknym widokiem, porośnięte sukulentami. I opadł. Minął wioskę wyglądającą bezludnie, wyszedł na polną drogę. Biwakowaliśmy na poboczu, w rzadkim lasku.

Andrzej Czok niewątpliwie był jednym z najwybitniejszych alpinistów złotej ery działalności Polaków w górach najwyższych. Pierwsze wejście zimowe na Dhaulagiri, zdobycie Mount Everest nową drogą czy udany samotny atak Makalu, a równocześnie techniczne przejścia w Andach Peruwiańskich i na Thalay Sagar nie pozostawiają co do tego wątpliwości. Gdyby jego kariery nie przerwała przedwczesna śmierć, miał wszelkie szanse, by – podobnie jak Kukuczka, Kurtyka, Rutkiewicz czy Wielicki – być zaliczonym do światowej czołówki himalaistów. We wspomnieniach partnerów górskich i przyjaciół to nie niewątpliwa alpinistyczna klasa Andrzeja i jego talent zajmują pierwsze miejsce, lecz jego bezinteresowność, bezkonfliktowość, dobroć i życzliwość.

Stanisław Pisarek, pomysłodawca jubileuszowej wyprawy na Nanda Devi, opowiada widzom GÓRY TV o genezie pomysłu, inspiracjach, klątwie, jaka dotknęła pierwszych zdobywców oraz składzie i logistyce wyprawy z 2019r.

Wśród tras prowadzących na Mont Blanc droga ta stanowi absolutny klasyk. Mówiąc „byłem na Mont Blanc” lub „wejdę na Mont Blanc”, przeciętny turysta ma na myśli właśnie tę trasę, nazywaną po prostu Drogą przez Goûter bądź też Voie Royale, czyli Drogą Królewską. Według różnych szacunków każdego roku próbuje nią osiągnąć wierzchołek od 20 do 30 tysięcy osób, co stanowi zdecydowaną większość ruchu turystycznego na Białej Górze.

Jeden z najpopularniejszych, niskich sześciotysięczników – Island Peak ma 6189 metrów, więc wysokością nie może się równać na przykład z Aconcaguą, która ma prawie 7000 metrów. Jednak pod względem trudności technicznych jest zdecydowanie bardziej wymagający i stanowi świetne przygotowanie do ambitniejszych wejść. Zresztą, dość często bywa wykorzystywany do aklimatyzacji w drodze na Mount Everest czy Lhotse.

Wszechstronny i uzdolniony wspinacz, który zapoczątkował epokę ekstremalnych przejść w Tatrach. Wybitny alpinista, rozwiązujący letnie i zimowe problemy na najsłynniejszych ścianach. Współtwórca historycznych osiągnięć w górach najwyższych, zdobywca dziewiczego ośmiotysięcznika… I himalaista, który często smakował gorycz porażki – pokonywane przez niego śmiałe linie wiele razy kończyły się dosłownie tuż pod szczytem.

Himalajski wyga, dla którego góry wysokie były drugim domem. Stały się też miejscem wiecznego spoczynku. Miał na koncie zimowe i letnie wejścia na ośmiotysięczniki, liczne sukcesy na szczytach siedmiotysięcznych. Skromny, ostrożny, bezkonfliktowy, ciężko pracujący na sukces wyprawy. Mimo niewątpliwych osiągnięć, pozostaje dziś nieco w cieniu bardziej medialnych himalaistów swojego pokolenia.

Wczoraj cieszyliśmy się sukcesem Moniki Witkowskiej. Nie było to jednak jedyne świetne kobiece, polskie wejście w ostatnich dniach w Himalajach. 15 maja Magdalena Gorzkowska jako druga Polka w historii, a jako pierwsza bez wspomagania tlenem z butli, zdobyła piąty najwyższy szczyt świata - Makalu (8462 m n.p.m.)! To jej kolejny olbrzymi sukces - w zeszłym roku jako najmłodsza Polka stanęła na szczycie Mount Everest. 

16 maja Monika Witkowska zameldowała się na szczycie czwartej najwyższej góry świata - Lhotse (8516 m n.p.m.)! Był to główny cel himalaistki na ten sezon, a zarazem kolejny ośmiotysięcznik do jej kolekcji, zaraz po Mount Evereście (2013) i Manaslu (2018). 

Przykre wiadomości dotarły do nas z Katmandu. Według organizatora komercyjnej wyprawy działającej aktualnie na Kanczendzondze (8586 m n.p.m.) ostatniej nocy nad obozem IV zginęło dwóch indyjskich wspinaczy schodzących ze szczytu trzeciej najwyższej góry świata.

Jak wyglądają najbardziej skomplikowane i niebezpieczne akcje ratunkowe w Polsce? Jakie techniki są wykorzystywane  do ratowania wspinaczy z tatrzańskich skał? O wszystkich tych interesujących tematach opowiadają nam bezpośrednio ratownicy TOPR-u.

Zapraszamy na wywiad z Danutą Piotrowską. Udało nam się porozmawiać z nią podczas 14 zimowego biwaku NPM w Górach Stołowych, na którym była ona jedną z prelegentek. Danuta opowiedziała nam o wydanym przez siebie albumie "Nanga Parbat 1985" z serii "In Memoriam", a także o przebiegu wypraw na Nanga Parbat w których udział brał jej mąż - Tadeusz Piotrowski. 

Początkowo ścieżka wiodła łagodnym trawersem, by po kilkuset metrach wyprowadzić na skraj lodowca, gdzie urządziliśmy krótki postój i założyliśmy żelastwo. Choć oficjalnie weszliśmy na lodowiec, nie wiązaliśmy się tu jeszcze sznurkiem, gdyż były to raczej polodowcowe resztki niż faktycznie zagrażające nam zmarznięte pola. Krok za krokiem dotarliśmy w końcu do miejsca, w którym lodowiec nieco okrzepł i nawet przykryty był warstwą śniegu. Stąd bardziej stroma, ale wyraźnie wydeptana ścieżka zaprowadziła nas pod pierwszy trudniejszy technicznie fragment.