Tylko w GÓRACH Nie przegap

Niedawno na prośbę Redakcji GÓR ponownie przeczytałem książki Simone’a Moro, które doczekały się polskiej edycji. Chronologicznie rzecz ujmując, były to: Kometa nad Annapurną (Stapis, 2011), Zew lodu (Agora, 2015), Misja helikopter (Agora, 2015) i Widziałem otchłań (Mova, 2022). Z tytułów, które nie ukazały się na polskim rynku, warto wymienić Nanga – relację z pierwszego zimowego wejścia na Nanga Parbat – oraz Siberia – 71, czyli opowieść o wyprawie uwieńczonej pierwszym zimowym wejściem na Pik Pobiedy, najwyższy szczyt Gór Czerskiego. 

29 sierpnia 2024 roku wraz z Victorem Saundersem siedzieliśmy markotni w metalowej budzie w dosyć przygnębiającym miejscu – nazywało się Koksil i było położone przy Szosie Karakorumskiej, jakieś 12 kilometrów od przełęczy Khunjerab, przez którą biegnie granica z Chinami. Znajdowaliśmy się na wysokości około 4000 metrów, a z powodu nisko wiszących chmur, które spowijały całą okolicę, nie mieliśmy co liczyć na atrakcyjne widoki. Stały tu tylko trzy budynki: mały, betonowy barak, zimny, sterylnie wyglądający posterunek policji oraz nasz blaszany schron.

O gotowanych „po domowemu” pożywnych, a przede wszystkim smacznych i lekkich posiłkach liofilizowanych, jakby stworzonych na wszelkie przygody, z MIŁOSZEM KUBIAKIEM, który wraz z żoną Natalią założył markę Lyommy, rozmawia ANDRZEJ MIREK.

Czy da się przejść 500-kilometrowy Główny Szlak Beskidzki z plecakiem ważącym pięć kilogramów Oczywiście, sam to zrobiłem – w opcji z biwakowaniem. A po drodze nie tylko nie czułem braku czegokolwiek, ale wręcz zyskiwałem na mobilności i komforcie każdego dnia. Trzy tygodnie w Nepalu, w tym trekking wokół Manaslu, z całością bagażu ważącą 15 kilogramów? Jasne!

Ulubiony sprzęt sportowy bywa strasznie irytujący, gdy musimy go spakować do transportu w samolocie albo do kompaktowego auta. Najwięcej emocji pojawia się podczas rozkręcania roweru i upychania nart… w których właściwie nie ma co odkręcać. O nowatorskim rozwiązaniu, pozwalającym skrócić nieporęczne deski niemal o połowę, z KUBĄ WESOŁOWSKIM, założycielem marki i producentem nart Split Skis, rozmawia PIOTR GRUSZKOWSKI.

Nie polemizując z Bogusławem Kowalskim, który mówi o „śmierci” tradycyjnego himalaizmu sportowego [felieton w GÓRACH nr 297 – przyp. red.] – czyli o oblężniczych wyprawach ścianowych, zjazdach narciarskich, a nawet przejściach w stylu alpejskim, po których trzeba jeszcze zejść (zazwyczaj komercyjną drogą normalną), chciałbym ten pesymistyczny przekaz trochę rozjaśnić, z myślą o młodych wspinaczach, których część z pewnością marzy o nowych drogach na wysokich szczytach.

O wyjątkowym rzemiośle, które łączy nowoczesne technologie i ponadczasowe walory drewna, z ALEKSANDREM PARTYKĄ, założycielem manufaktury Forszty, rozmawia PIOTR GRUSZKOWSKI.

1 września 2024 roku FILIP BABICZ zaszokował alpinistyczny świat, robiąc cztery granie Matterhornu w 7 godzin 43 minuty i 45 sekund. Całość pokonał bez asekuracji, wsparcia i depozytów, czym na zawsze zapisał się w historii wspinania na tym legendarnym szczycie.

Diety wegetariańskie zdobywają coraz większą popularność, zarówno wśród osób dbających o zdrowie, jak i sportowców poszukujących alternatywnych sposobów odżywiania. Jeżeli jako entuzjasta górskich aktywności rozważasz lub stosujesz dietę bezmięsną, nasz dwuodcinkowy cykl artykułów, przygotowany przez ekspertów z Made By Diet, zdecydowanie dla ciebie! Dieta oparta na składnikach roślinnych, choć bogata w wiele cennych substancji odżywczych, może wiązać się z pewnymi wyzwaniami.

O bardzo istotnej, lecz mało spektakularnej roli routesetterów na zawodach wspinaczkowych, najliczniejszej nacji w tym fachu podczas XXXIII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Paryżu oraz wyzwaniach związanych z przygotowaniem emocjonującego widowiska z OLGĄ NIEMIEC rozmawia ANDRZEJ MIREK.

Nikt nie wie, dlaczego w praczasach Sokoliki zasłużyły na miano „Albanii polskiego wspinania”. To niesprawiedliwe... Zarówno dla Sokolików, jak i dla Albanii.

Pierwszy skręt w nowym terenie to zawsze zagadka. Może właśnie dlatego stanowi tak dobrą zabawę. Ostatnie zimy pokazały, że przy odrobinie fantazji i znajomości topografii da się na tatrzańskiej mapie znaleźć jeszcze sporo ciekawych narciarskich linii.

Surowe arktyczne krajobrazy, skute lodem fiordy i niedźwiedzie polarne – taki obraz Svalbardu miałem zawsze w głowie. Od lat marzyłem, żeby tam pojechać. W miejsce, które wydawało mi się zbyt piękne, żeby mogło istnieć gdzie indziej niż na kartach fantastycznej powieści. Zawsze jednak, kiedy zaczynałem się nad tym na serio zastanawiać, górę brał zdrowy rozsądek. Logistyka jest skomplikowana, a budżet takiej wyprawy mógłby wystarczyć na dwie albo i trzy inne. Musiałbym też znaleźć przynajmniej kilku równie szalonych jak ja ludzi, żeby miało to jakikolwiek sens. Więc za każdym razem kończyło się na marzeniach i stwierdzeniu, że „może kiedyś”…

W jakim stopniu ewolucja zimowego sprzętu przyczyniła się do podniesienia poprzeczki w alpinizmie? Czy trening drytoolowy w ogródkach lub na panelu przekłada się na poziom zimowej klasyki? O kwestie związane ze zmianami dokonującymi się w zimowym wspinaniu górskim zapytałem kilka osób z naszego środowiska, zarówno reprezentujących starą szkołę, jak i specjalizujących się w bardziej sportowym podejściu do drytoolingu.

Niewątpliwie spośród turystów odwiedzających Kretę przytłaczająca większość skupia się na nadmorskich plażach i nie zapuszcza w głąb lądu. Ci zaś, których celem są górskie wędrówki, znajdują się w zdecydowanej mniejszości. Kontrast pomiędzy gwarnym wybrzeżem a dzikimi i pustymi górami jest na tej wyspie niezwykle wyrazisty.

Kto by pomyślał, że na pytanie o wspinaczkową wyspę Dodekanezów, na dodatek zaczynającą się na literę K, są już dwie prawidłowe odpowiedzi. Nie ma wątpliwości, że obecnie najbardziej znaną w naszym środowisku pozostaje Kalimnos. Jednak systematyczna działalność eksploracyjna na Karpathos sprawia, że druga co do wielkości wyspa w archipelagu także buduje swoją legendę. Jest to szczególnie interesujące ze względu na fakt, że przytłaczająca większość tej legendy tworzona jest rękami Polaków.

Czy na Jurze można wspinać się zimą? Oczywiście. Pewnie myślicie o ciepłych dniach i trafieniu w odpowiednie warunki termiczne w Słonecznych Skałach, Rzędkowicach lub Mamutowej… Ale jest jeszcze drytooling, czyli wspinanie z rakami i czekanami po drogach obitych sportowo. Musimy jednak pamiętać, że na jurajskich skałach to aktywność dopuszczalna wyłącznie w wyznaczonych rejonach.

Festiwal Górski im. Andrzeja Zawady jest jedyny w swoim rodzaju, choćby dlatego, że jego obszar jest znacznie większy niż suma powierzchni miejsc, w których odbywa się cała impreza.

Wspinać się czy nie wspinać? Mieszkańcy dawnej stolicy Polski ten dylemat postrzegają zgoła inaczej niż gdańszczanie czy poznaniacy. Tu po prostu nie wypada tego nie robić, bo Kraków jest jedynym chyba miastem nad Wisłą, gdzie niemal w samym centrum można działać w naturalnej skale. Jeśli dodamy do tego inne podobne miejsca położone w granicach gminy, liczbę poprowadzonych tam dróg i fakt, że wiele z nich jest prawdziwymi klasykami – i nie ma w tym stwierdzeniu przesady – okaże się, że Kraków daje wspinaczom największe możliwości realizacji ich pasji. Jest więc stolicą wspinaczki sportowej w naszym kraju i basta.

Na łamach GÓR w niemal każdym numerze publikujemy teksty o miejscach, które naszym zdaniem warto odwiedzić. Zabieramy was w piękne zakątki całej Europy, ba, nierzadko nawet na inny kontynent. Można by pomyśleć, że nie zauważamy tego, co mamy pod nosem i co jest naszą codziennością – a wiadomo, gdzie ma siedzibę redakcja magazynu. Tworząc specjalny, jurajski numer postanowiliśmy więc zacząć od takiego właśnie, przedstawiającego walory tego regionu, artykułu.