Jako dziecko rysowałam mapy samotnych wysp. Poziomice gęstniały, kolory, jak to na mapie, żółkły i pomarańczowiały. Ideał powinien był być niewielki. Taki, żeby dał się przejść pieszo w kilka dni, zasobny w tropikalne owoce i wodę, w części pustynny, w części zalesiony. Klimat łagodny, zwierzęta niegroźne i małe. Wokół bezkresny ocean. To wszystko zostało w strefie marzeń. Kiedy dorosłam, zaczęły mnie pociągać mniej egzotyczne góry.
W pierwszej części relacji z wyprawy skiturowej do Bośni i Hercegowiny mogliście przeczytać o wejściach na szczyty w okolicach wioski Tušila: Džamiję, Vito, Veliko Brdo i Bjelašnicę. Ostatnie cztery dni wyjazdu także obfitowały w ciekawe cele [Redakcja].
Rejon Hali Gąsienicowej to taka skialpinistyczna pigułka. Uwaga narciarzy koncentruje się wokół Kościelców, Świnicy, Granatów i fragmentu grani Orlej Perci. Obszar nieduży, a znajdziemy tu wszystko, czego można oczekiwać od narciarstwa wysokogórskiego: łatwe zjazdy treningowe, klasyczne strome żleby, urozmaicone ekstremalne linie. Nieco subiektywnie przedstawiam najciekawsze z nich.
Na Filar Świnicy wybraliśmy się trochę na wariackich papierach. Co tu dużo mówić – budzik nie zadzwonił, droga się dłużyła… Szczególnie że startowaliśmy z Zakopanego, więc wiecie, jak jest. Jednak szkoda było rezygnować, na dodatek mieliśmy też opcję wycofu na szlak. Pal licho – próbujemy!
O odkrywaniu nieznanego, jakim niemal pół wieku temu były zimowe ośmiotysięczniki, i niezwykłej wyprawie, która zapoczątkowała złoty okres w dziejach polskiego himalaizmu, opowiada WALEK FIUT.
Wytyczanie nowych dróg w stylu alpejskim to crème de la crème współczesnego himalaizmu. Zadanie jest niełatwe z kilku względów: wymagającej logistyki, niepewnych warunków i konieczności bycia samowystarczalnym. To zupełnie inny typ przygody niż stanie w kolejce pod ośmiotysięcznikiem na drodze normalnej, czy choćby ambitne wspinanie, ale w leżących bliżej cywilizacji górach, gdzie w razie wypadku można liczyć na helikopter. I właśnie takim, odzwierciedlającym aktualne sportowe trendy przejściem jest nowa polska linia na Kyajo Ri, wytyczona jesienią ubiegłego roku.
W Wysokich Tatrach wciąż mamy zimę – zapraszamy więc na XII edycję Dni Lawinowo-Skiturowych, które odbędą się w Dolinie Pięciu Stawów Polskich, obecnie w najbardziej śnieżnej dolinie w naszych górach!
Był wrzesień. Szliśmy na północ wzgórzami wzdłuż rzeki, która z daleka wyglądała jak niebieska taśma rozwinięta wśród jaskrawozłotych brzóz. Tundra była brązowoczerwona, bagna zielone, po niebie przelatywały szybkie chmury i chociaż widok teoretycznie ten sam (długa, szeroka dolina), światło zmieniało się nieustannie, fascynując pięknem. Rozbiliśmy namioty na górce porośniętej suchym chrobotkiem. Bezkresny, pozbawiony szczegółów krajobraz dusił proporcje, więc nie umieliśmy ocenić odległości. Wzszedł księżyc – pełny i złoty, jakby zbyt wielki – chrupał mróz, ale ranek był już mętny, wilgotny. Deszcz, który zaczął padać przed południem, nie odpuścił aż do wieczora.
Luźna rozmowa z kimś na temat jego ostatniej eksploracji – gdzieś tam, gdzie i ty chciałbyś w końcu trafić. Chciałbyś, ale nie trafiłeś, bo kierunek jest z tych nieoczywistych, a logistyka wymaga grupy podobnych napaleńców. Byłoby świetnie dołączyć do takiego tripa, ale wiadomo, jak to z bywa z tego rodzaju pogaduszkami na społecznościówkach – przeważnie kończą się niczym.
IDA KUPŚ i GABRIEL KORBIEL pokonali w stylu OS 900-metrową drogę Viaje De Cristal 8a na ścianie Pedra Riscada w Brazylii. Przejście zajęło im dwa dni, a kluczowe wyciągi za 8a i 7c/8a, zostały przez nich przecenione na 7c i 7b+. O szczegółach tej wspinaczki oraz o innych drogach, które padły łupem zespołu, z IDĄ KUPŚ rozmawia ANDRZEJ MIREK.
O zyskującej coraz większą popularność zajawce, jaką jest kompletowanie szczytów Wielkiej Korony Tatr, i o ustanawianych rekordach z ROMANEM FICKIEM, autorem najszybszego jak dotąd przejścia, rozmawia PIOTR GRUSZKOWSKI.
PIOTR KRZYŻOWSKI jako pierwszy w historii zdobył Lhotse i Mount Everest w ramach jednego ataku, bez wspomagania się tlenem z butli i schodzenia poniżej obozu czwartego. Jest też drugim Polakiem, który wszedł na najwyższy szczyt Ziemi w czystym stylu, czyli bez dodatkowego tlenu. O swoim osiągnięciu i potencjale dróg normalnych do realizowania ambitnych wyzwań w himalaizmie opowiada BARTKOWI WRZEŚNIEWSKIEMU.
Zespół TOMASZ KUJAWSKI, WOJCIECH MAZIK i PIOTR ROŻEK przeszedł w stylu OS Drogę Wedernikowa na Piku Odessa (4810 m). Linia ta jest wyceniona na 6A w skali rosyjskiej i ma 1350 metrów długości. Poza tym padły Rysa Pierestrojki na Piku Slesowa (4240 m) – 7a/b, 1 × A0, 800 m, Voie De Droite (Petite Tour, 3500 m) – 6c, TD+, OS, 350 m, i La Bolla (Ortotiubek Niżny, 3400 m) – 6b, OS, 300 m. O szczegółach wspinaczek w Kirgistanie rozmawia ANDRZEJ MIREK.
W dniach 8–14 sierpnia 2024 roku zespół JAN GURBA, PATRYK KUNC i MACIEK KSIĄŻCZYK pokonał klasycznie drogę Eternal Flame (7c+, 24 wyciągi, 650 m) na Nameless Trango Tower. Przypomnijmy, że uklasycznienie tej linii zawdzięczamy braciom Huber. W tym samym stylu drogę przeszedł Edu Marín (z ojcem i bratem) oraz zespół Barbara Zangerl i Jacopo Larcher. Dokonanie chłopaków było też znaczące w skali naszego kraju – o trzecim polskim wejściu na Trango Tower ze wspinaczami rozmawia ANDRZEJ MIREK.
Moja znajomość z Wysoką Ścianą trwa już kilkanaście lat, od momentu, kiedy lekko zdegustowany kolejnym załamaniem pogody w Höllentalu zacząłem rozglądać się za czymś bardziej przyjaznym w okolicy. Zaintrygowany zdjęciami w folderze reklamowym pojechałem do Stollhofu i wtedy zobaczyłem go w całej okazałości – Hohe Wand spodobał mi się od pierwszego wejrzenia, więc staram się tam bywać kilka razy w roku.
Noc jest czarna jak smoła. Szosa opada zakolami, przez myśl przebiegają mi stada wilków, którymi straszono na granicy. Zatrzymuje nas patrol. Sprawdzają dokumenty i, jak to w Gruzji, natychmiast próbują pomóc. Uzbrojeni w długie latarki prowadzą do ruiny domku. „Nic się nie bójcie – mówią. – My tu będziemy się kręcić do rana, nikt was nie ruszy”. Kolejny pogranicznik przesłuchuje nas tuż po świcie, kiedy wierząc Mapom.cz staramy się ominąć asfalt chaszczami. We wsi jest sklep. Sprzedawczyni pozwala zjeść przy stoliku. Drogą za zakratowanym oknem wędruje stado krów, pachnie dostawa świeżego pieczywa.
O długodystansowej wędrówce, samotności w górach, wyzwaniach pojawiających się na dopiero powstającym szlaku i symbolicznym znaczeniu ciągłego poszukiwania właściwej trasy z DOROTĄ SZPARAGĄ rozmawia PIOTR GRUSZKOWSKI.
Najwyższy szczyt Pirenejów nie jest przesadnie wymagający technicznie, ale to też nie całkiem typowy cel trekkingowy. Wybierając się na niego, nie bardzo wiedziałem, czego mogę się spodziewać. Niby jest tam lodowiec, ale raczej nietrudny i chyba możliwy do obejścia… Na co liczę, bo przecież w Hiszpanii mam być sam i bez raków.
O kolejnym udanym sezonie w Himalajach, którego efektem były dwa trudne zjazdy na nartach z wyjątkowych ośmiotysięczników, oraz o specyfice filmów wysokogórskich z OSWALDEM RODRIGO PEREIRĄ i BARTKIEM ZIEMSKIM rozmawia BARTEK WRZEŚNIEWSKI.
Długi czas uważano, że K2 nie lubi kobiet. W ciągu 50 lat od pierwszego wejścia na szczyt, czyli do 2004 roku, drugą górę świata zdobyło zaledwie pięć kobiet. Trzy z nich zginęły na zejściu, dwie na innych górach. W tym roku K2 było dla nas łaskawe. Na szczycie stanęło 25 kobiet, z czego dwie z Polski.
