GÓRY Treking

Była majówka. Dwójka narciarzy podwiozła mnie z Ax-les-Thermes prawie na Port de Pailhères. Droga była nieodśnieżona. Wyciągi nieczynne od dawna. Narciarze popędzili, ich ślady szybko wywiało, było mi zimno, strumyk zarosły wspaniałe sople. Widoki niefotograficzne – białe na białym, wiatr coraz silniejszy, na grani gruby i gładki lód. Przełęcz była plaska jak stół, a ja miotałam się po niej jak niezgrabny bojer, aż zawiesiłam się na szlakowym słupku. Przez przerzedzającą się mgłę zobaczyłam pod sobą urwisko i ciemne, niezamarznięte jeziorko. Daleko, na horyzoncie rwał chmury wielki i płaski placek…

Znaczenie Monte Viso (Mont Viso) dla historii włoskiego alpinizmu sięga 1861 roku, kiedy to Quintino Sella, ówczesny minister finansów w państwie, którego stolicą był jeszcze Turyn, postanowił wspiąć się na szczyt. Zainspirowało go to do założenia CAI (Club Alpino Italiano – Włoski Klub Alpejski). Ten moment okazał się tak znamienny, że również dziś wspaniała, przypominająca K2 piramida Monte Viso jest symbolem CAI i wspinaczki górskiej we Włoszech.

Dwudziesta ósma edycja Festiwalu Górskiego im. Andrzeja Zawady już za nami. Przez całą imprezę towarzyszyła nam tropikalna pogoda, która pozwoliła w pełni korzystać z atrakcji zaplanowanych i przygotowanych przez organizatorów.

James Pearson w swoim felietonie Lepsze zło znane (GÓRY 291) nie koncentruje się wyłącznie na skali E, ale szerzej spogląda na środowisko wspinaczkowe, jego specyfikę i wewnętrzne problemy. Z jednej strony opisuje niuanse eGradera, systemu, który ma w zamyśle pomóc w ocenie trudności w brytyjskiej skali E, z drugiej trafnie charakteryzuje wspinaczy jako obsesyjnych wyznawców własnych przekonań, fanatyków z tendencją do powszechnej krytyki.

Los bawił się z nim okrutnie. Nakazał urodzić się w Polsce tuż przed drugą wojną światową i obdarzył nieprostą seksualnością. Obdzielił licznymi talentami, ale już we wczesnym dzieciństwie zabrał ojca i okaleczył, pozbawiając środkowego palca prawej dłoni.

O specyfice nocnego biegania w górach – związanych z ciemnością wymaganiach, zagrożeniach i kryzysach, ale też niezwykłym klimacie przygody – z DANIELEM STROINSKIM rozmawia PIOTR GRUSZKOWSKI.

Zaledwie 60 kilometrów na północny wschód od jeziora Garda leży pasmo górskie, które oparło się nadmiernej ekspansji przemysłu turystycznego. Prawdziwy łazik czy wspinacz znajdzie tam ciekawe cele i krajobrazy równe tym z Dolomitów, ale będzie mógł smakować je z dala od tłumów. Zapytacie, jak zwie się ten klejnot. Odpowiedź brzmi: Lagorai!

Facet™ 75 Alpha Outdry™ – nowa definicja butów hikingowych dla entuzjastów aktywnego stylu życia.

Przez ostatni rok, wraz z Neilem Greshamem, Steve’em McClurem i Tomem Randallem, pracowałem nad projektem pod nazwą eGrader, w celu rozwiązania niektórych zauważonych przez nas problemów ze skalą E (brytyjski system wyceny dróg tradowych), a zwłaszcza mocnego skompresowania stopni przy jej górnej granicy.

Superior. Gwar. Kuchnia pełna pozostawianych losowo rzeczy, resztek (cennego, szlakowego) jedzenia, zakurzonych plecaków i butów. Nad stołem grafik: kogo, skąd, kiedy odebrać. MJ została trail angelką przez przypadek. Siedziała w ogrodzie, drogą szedł chłopak z rozpiętym rozporkiem. Spytał, czy gdzieś można kupić zamek. Akurat miała, wszyła. I tak się zaczęło.

W tym roku odbyła się pierwsza edycja konkursu fotograficznego LaMPA, czyli Ladek Mountain Photo Award. Spytaliśmy jurorów – KATARZYNĘ PIECHOWICZ, IWONĘ EL TANBOULI-JABŁOŃSKĄ, KAROLA NIENARTOWICZA i BARTŁOMIEJA JURECKIEGO – o to, czym jest fotografia górska i czym kierowali się, wybierając najlepsze spośród setek nadesłanych zdjęć.

James Pearson odnajduje flow na najtrudniejszej na świecie drodze tradowej.

Góry warto eksplorować na różne sposoby, a każdy środek transportu można w nich potraktować jako osobny walor i przygodę samą w sobie. Tym razem wyszło dosyć nietypowo, bo przyszło nam podróżować z tyłkami na poziomie wody. Ale pomysł okazał się świetny, a cel szczytny.

Chewsuretia – serce górskiej Gruzji. Pamiętam, że tak zareklamował mi ją pewien starszy Gruzin, który zaprosił mnie do swojego stolika w tbiliskiej restauracji, jak to lokalsi miewają w zwyczaju. Pomimo że to przecież w Swanetii znajdują się najwyższe i najtrudniejsze kaukaskie szczyty, to położona dalej na wschód Chewsuretia ma w sobie nieodparty urok.

Czy trening hipoksyjny to najdogodniejsza, bo możliwa do realizacji nawet w domu forma wstępnej aklimatyzacji przed wyjazdem w góry? Odpowiedź na to pytanie może wiele zmienić w przygotowaniach osób wybierających się nie tylko na himalajskie ośmiotysięczniki, ale też na trekking w Andach, czy nawet na wspinaczkę w Alpach.

O zaletach pisania przewodników, powiązaniu życiowej pasji z pracą oraz rodzinnej zajawce na wspinanie z MICHAŁEM MICAJEM KAJCĄ rozmawia ANDRZEJ MIREK.

O samotnym przejściu Głównej Grani Tatr i jej właściwościach fraktalnych z WADIMEM JABŁOŃSKIM rozmawia BARTEK WRZEŚNIEWSKI.

O wynikających ze zmian klimatu zagrożeniach, które uniemożliwiły wytyczenie nowej drogi na Annapurnie, niespodziewanym zwrocie akcji w trakcie poszukiwań zaginionego wspinacza i „pospolitym ruszeniu”, na którym opierają się działania ratownicze w górach najwyższych, z MARIUSZEM HATIM HATALĄ rozmawia PIOTR GRUSZKOWSKI.

O fenomenie literatury górskiej, współczesnej pułapce „nadprodukcji” oraz o konkursie na Książkę Górską Roku, odbywającym się podczas festiwalu w Lądku-Zdroju, z prof. EWĄ GRZĘDĄ, kierowniczką Pracowni Badań Humanistycznych nad Problematyką Górską UWr, rozmawia ANDRZEJ MIREK.

O przygotowaniach do himalajskiej wyprawy na wysokich szczytach w Andach, zasadach starej, polskiej szkoły aklimatyzacji i ograniczeniach, jakimi w tej kwestii cechują się nowinki techniczne, z ADAMEM BIELECKIM rozmawia ANDRZEJ MIREK.