Podczas XX Dni Lajtowych w Karpaczu mieliśmy przyjemność porozmawiać z Denisem Urubko. Himalaistę złapaliśmy tuż przed wylotem na zimową wyprawę w Karakorum, więc nie mogło zabraknąć pytań o skład zespołu i planowaną taktykę wejścia na Broad Peak (8051m n.p.m.). Z materiału dowiecie się także, czy Denis lubi polskie góry i czy ma inne – niezwiązane z górami wysokimi – ambicje wspinaczkowe. Zapraszamy do oglądania wywiadu!
Czasem wspinam się na szczyty tylko dlatego, że... są ładne. Tak było z Matterhornem czy Ama Dablam. A ostatnio z Manaslu, czyli znajdującym się w Nepalu ósmą górą świata. Od momentu, kiedy z daleka zobaczyłam białego kolosa, wyróżniającego się dwoma dość charakterystycznymi wierzchołkami, wiedziałam, że na pewno się spotkamy.
Dlaczego postanowiliśmy zrobić zimowy trawers Hardangerviddy? Ponieważ jest to największy płaskowyż górski w Europie. Zapewnia arktyczne warunki w wysuniętym najbardziej na południe rejonie świata. Występują tam typowo polarne gatunki roślin i zwierząt, między innymi sowa śnieżna i lis polarny. To największe w Europie siedlisko dzikich reniferów. Do przełomowych wypraw przygotowywali się tam wybitni polarnicy (na przykład Roald Amundsen przed ekspedycją na biegun południowy).
Tej nocy, kiedy dotarliśmy do Utsjoki, spłonęło Biuro Informacji Turystycznej. Punktualnie o 9.00 stanęłam w tym samym miejscu, gdzie wieczorem zastałam odręcznie napisaną kartkę „Proszę tu nie biwakować” i zgłupiałam. W środku śnieżnego pola (równie białego jak cały otaczający mnie świat) sterczała rura, pewnie resztka piecyka. Śnieg wokół był niewytopiony, nieokopcony nawet, może świeży… Byłam rozczarowana. Zdezorientowana. Liczyłam na tę informację. Miałam mnóstwo pytań. Za Utsjoki wchodziliśmy w nieznany teren. Bez znakowanych szlaków, bez schronisk. Nie mieliśmy nawet dokładnych map.
Podczas 15. Spotkań z Filmem Górskim w Zakopanem mieliśmy przyjemność porozmawiać z Alexem Txikonem. Himalaista opowiedział nam o swojej tegorocznej, nieudanej próbie zimowego wejścia na K2 (8611m n.p.m.) oraz zasugerował, co jego zdaniem jest kluczowe, by zdobyć zimą drugi szczyt świata. Bask opowiedział także o swoim innowacyjnym pomyśle budowania igloo w bazie. Jakie są wady i zalety takiego rozwiązania? Tego dowiecie się z dzisiejszego materiału na GÓRY TV.
Mount Vinson (lub też Masyw Vinsona, 4892 m) to najwyższa góra Antarktydy, zaliczana jest więc do Korony Ziemi. Jednak ze względu na lokalizację to najtrudniej dostępny szczyt w tym zestawieniu. Wiele osób dziwi konieczność jego zdobycia w celu skompletowania Korony, ponieważ sądzą, że Antarktyda nie jest kontynentem, a jedynie masą pływającego lodu. Tymczasem w odróżnieniu od rejonu bieguna północnego, Antarktyda skrywa pod grubą warstwą lodu stały ląd, który jest piątym co do wielkości kontynentem świata. 98% jego powierzchni pokrywają lodowce, których średnia grubość wynosi niemal 2 kilometry.
Na hasło „Ziemia Królowej Maud” umysł wspinacza od razu przywołuje widok niesamowitych granitowych turni wyrastających z nieskazitelnej arktycznej bieli. Obraz ten w przeszłości rozpalił wyobraźnię alpinistycznych tuzów, m.in. Conrada Ankera, Alexa i Thomasa Huberów, Alexa Lowe’a czy Stephana Siegriesta. W 2017 roku w tym niesamowitym rejonie działała doborowa ekspedycja amerykańska, w której składzie – oprócz arktycznego weterana Ankera – znalazło się dużo znanych nazwisk. Oto zarys dziejów alpinistycznej eksploracji rejonu oraz krótka historia przebiegu rzeczonej wyprawy.
Jak mnie ktoś zapyta, czy miałem chwilę zwątpienia, zaczynam śmiać się do rozpuku, bo codziennie popadałem w odrętwienie i zwątpienie. Nauczyłem się tylko, że jest na to metoda – nigdy nie poddałem się w momencie kryzysu, chociaż byłem przekonany, że to już koniec. Myślałem: „Musisz jeszcze coś zjeść i przespać się 4 godziny. A rano i tak wyciągniesz telefon satelitarny, bo już wiemy, gościu, że to jest koniec”. I zawsze po tych kilku godzinach wstawałem i stwierdzałem: „Kurde, jest lepiej, zrobię jeszcze 2 dychy dla psów ze schronisk” – o biegu 1000-milowym szlakiem gorączki złota, miesiącu spędzonym w totalnej głuszy i na wielkim mrozie opowiada MICHAŁ KIEŁBASIŃSKI
Kazbek (5033 m n.p.m.) to góra, która jest częstym celem polskich turystów. Dla początkujących miłośników turystyki górskiej jest niejednokrotnie pierwszym większym wyzwaniem w ich życiu. Jakie powinniśmy spełniać wymagania, by móc zmierzyć się z tym kaukaskim szczytem? Na co powinniśmy być przygotowani? O tym wszystkim opowiedział nam himalaista, który od prawie pięćdziesięciu lat regularnie odwiedza góry najwyższe oraz wprowadza na nie swoich klientów - Ryszard Pawłowski.
Krzysztof Wielicki wspierany jest sprzętowo przez markę Berghaus. Himalaista, dysponując długim doświadczeniem podczas wspinaczki w rozmaitych atmosferycznych warunkach, potrafi trafnie ocenić jakość i trwałość górskiej odzieży. Na prośbę GÓRY TV opowiedział o najciekawszych produktach i nowoczesnych technologiach, które miał ostatnio okazję przetestować. Zdobywca Korony Himalajów i Karakorum wspomina także jakiego rodzaju odzież stosowało się na początku jego wysokogórskiej kariery. Czy dużo się zmieniło w tej dziedzinie? Czym wyróżniają się nowe membrany GORE-TEX? Krzysztof Wielicki radzi też na co zwrócić szczególną uwagę przy wyborze kurtki przeznaczonej do aktywności outdoorowej.
W dzisiejszym materiale Ryszard Pawłowski opowiedział nam o swojej znajomości z Jerzym Kukuczką. Himalaista był wieloletnim wspinaczkowym partnerem Jurka. Towarzyszył mu podczas dwóch wypraw na Lhotse (8516m), w trakcie których wspinali się wspólnie. Warto przypomnieć, że właśnie dzisiaj mija 30 lat od tragicznej wyprawy na południową ścianę Lhotse. To wówczas, podczas ataku szczytowego, 41- letni Jerzy Kukuczka odpadł od ściany na wysokości ponad 8000 metrów i zginął na miejscu. Ryszard opowiada o ich ostatniej wspólnej wyprawie oraz wspomina szerzej jego postać - jako kolegę i człowieka o ciekawej osobowości, a także wzór do naśladowania dla młodszych pokoleń.
W najnowszym materiale na GÓRY TV wspinacz Michał Król opowiedział nam o swoim projekcie - Himalaya Base Camp, który od lat organizowany jest w Kluszkowcach. Głównym celem, a jednocześnie największą atrakcją Himalaya Base Campu jest możliwość noclegu w wiszących na ścianie platformach portaledge. Jak to wygląda w praktyce i czy od uczestników wymagane jest doświadczenie wspinaczkowe? O tym wszystkim Michał opowiedział nam podczas biwaku, na którym mieliśmy przyjemność gościć, za co serdecznie dziękujemy.
Zrobiliśmy to! Zaczynając pod koniec marca od Kłodzkiej Góry, a kończąc w październiku na Rudawcu, wbiegliśmy na wszystkie szczyty Korony Gór Polski. Nie byle jak, bo na szybkości. A teraz wy możecie sprawdzić, co to znaczy.
Matterhorn (4478m n.p.m.) od lat stanowi popularny cel dla miłośników gór i wspinaczy z całego świata. Swoją ikoniczną sylwetką i bogatą historią jak magnes przyciąga kolejnych śmiałków. Wśród nich znalazł się również Kacper Tekieli, który postanowił zmierzyć się z górą w bardzo osobliwy, a jednocześnie niezwykle wymagający sposób. W ciągu jednego dnia pokonał on wszystkie cztery granie prowadzące na szczyt - Fürggen, Hörnli, Zmutt oraz Lion! Podczas 15. Spotkań z Filmem Górskim w Zakopanem Kacper opowiedział nam co nieco o trudnościach wspinaczki na tę górę.
Na początku bieżącego roku triumfy w mediach święcił wyróżniony wieloma nagrodami obraz małżeństwa Elizabeth Chai Vasarhelyi i Jimmy’ego China, zatytułowany po prostu Free Solo. W najnowszym numerze GÓR nie znajdziecie jednak recenzji tego filmu, ukazującego fenomenalne przejście na żywca drogi Freerider 5.12d na El Capitanie przez Alexa Honnolda i ścieżkę, która do tego wyczynu doprowadziła – z tekstu Mariusza Biedrzyckiego dowiecie się o tym, w jaki sposób subdyscyplina wielowyciągowych wspinaczek na żywca rodziła się i dojrzewała, oraz w którym miejscu znajduje się obecnie.
W dzisiejszym materiale na GÓRY TV Maciej Ciesielski zdradza jakich czekanów używa na co dzień i radzi, na co należy zwrócić szczególną uwagę przy ich dobrze. Maciek jako doświadczony alpinista podkreśla, że wybierając czekan powinniśmy kierować się przede wszystkim jego funkcjonalnością i praktycznością.
Pisząc o tegorocznym sukcesie na Nanda Devi East, który uświetnił 80 rocznicę polskiego himalaizmu, nie sposób nie wspomnieć o wyprawie z 1989 roku, mającej być uhonorowaniem niezwykłego osiągnięcia przedwojennych wspinaczy po dokładnie półwieczu. Niestety, pod koniec lat 90. nie udało się zdobyć szczytu. Nie osiągnięto też imponującej wysokości… Dlaczego więc wracamy do tej historii? Ponieważ zdobycie pozwolenia na szczyt pozwoliło wrócić zagranicznym wspinaczom w masyw Nanda Devi. Organizatorzy mieli też pecha działać w niezwykle trudnym dla Polski okresie transformacji, gdy pieniądze i przyjaźnie szybko się dewaluowały. W najnowszym numerze GÓR znajdziecie pierwszą oficjalnie opublikowaną relację z wyprawy na Nanda Devi East z 1989 roku, napisaną przez polskiego kierownika wyprawy, Jana Kwiatonia.
Padał mokry śnieg, przenocowałam w jakimś przypadkowym miejscu. Nie było tam nic ciekawego i już niemal położyłam się spać, kiedy chmury się lekko przetarły i na wprost mnie wyrósł cień pięknej góry. Na mapie zobaczyłam, że to Vignemale. Po zmierzchu temperatura spadła i namiot dosłownie w jednej chwili z mokrego zrobił się oblodzony. Stwardniał, zaczął szeleścić, odsłonięte poły wejścia przymarzły do boków. Był wrzesień.
Pokonanie drogi w "najczystszym stylu" jakim jest OS, nie należy do łatwego zadania, zwłaszcza jeśli wycena linii, którą atakujemy plasuje się w górnej strefie naszych onsajtowych możliwości. ;-) Co możemy zrobić, by lepiej wspinać się na drodze bez jej uprzedniej znajomości? Oczywiście uniwersalną odpowiedzią będzie "doładować", ale na szczęście są też pewne triki i patenty, które można zastosować by zwiększyć naszą szansę na sukces. Podczas tegorocznego festiwalu Rock Master we włoskim Arco podpytaliśmy o nie samego Adama Ondrę. Posłuchajcie jak z OS-owymi próbami radzi sobie Czech, notabene aktualny Mistrz Świata w prowadzeniu.
Jest taka kraina, gdzie zimą w niebo strzelają pokryte głębokim śniegiem wspaniałe szczyty. Gdzie głęboki puch wabi i czeka na szerokie narty w lesie. Gdzie żleby lśnią jednostajnym firnem. Gdzie ona jest? Mało kto ją odnalazł, ale ponoć byli tacy. Wikingowie nazywali ją Walhalla, my zwiemy ją Rajem. No właśnie - oto jest wyzwanie - poszukajmy jej. Tym razem podczas Festiwalu Górskiego w Lądku Zdroju 2019 podążymy razem z Wojtkiem Szatkowskim w poszukiwaniu tej mitycznej krainy.
