Idylliczny krajobraz, zieleń alpejskich łąk, cisza przerywana dzwonkami pasących się krów, średnia wysokość ścian, fantastyczny alpejski wapień – tak można by najkrócej scharakteryzować Rätikon
Rejon cenię głównie za znakomitą jakość skały oraz wspaniałe otoczenie – ciszę, spokój, szum wody... Nie ma tu gwaru, ani tłumów, co wyróżnia Tarn pośród topowych rejonów Południa. To klimatyczne i ustronne miejsce, doskonałe na wakacyjny wyjazd.
Arco położone jest w dolinie rzeki Sarca kilka kilometrów na północ od jeziora Garda i kilkadziesiąt na południe od Trento. Urokliwe miasteczko sprawia wrażenie, jakby było przyklejone do otaczających go kilkusetmetrowych ścian skalnych.
Lata temu zauroczyło mnie i Roberta zdjęcie Cerro Murallon – góry prawie nieznanej nawet wśród wspinaczy ekspedycyjnych. Wielki, sześciusetmetrowy i w dużej części przewieszony filar, po których przechodził w grań
Właśnie zaczęła się premiera filmu, na który długo czekałem. Cały seans siedziałem w skupieniu, zaciskając co jakiś czas dłonie. „Krzyk Kamienia” Wernera Herzoga to historia zdobywania Cerro Torre, jednej z najtrudniejszych gór świata...
Piękny szczyt we wschodniej części głównej grani Tatr Wysokich na Słowacji. Od masywu Baranich Rogów oddziela go Przełęcz Stolarczyka (na pd.-zach.), a od Kołowego Szczytu – Czarna Przełęcz (na pn.-zach.).
Odżywianie w sporcie wspinaczkowym to kolejna pozycja z bardzo praktycznej i goszczącej od niedawna na naszym rynku serii Zeszytów Szkoleniowych PZA. Jest to już trzecie opracowanie podejmujące tematykę odżywiania w sporcie wspinaczkowym.
Barbara Tondos postawiła sobie niezwykle ambitny cel – edukację czytelnika. Książka ma udowodnić ogromną rolę Witkiewicza w stworzeniu i rozpropagowaniu pojęcia styl zakopiański i jego wpływu na kulturę polską.
Jest 5 września 2005. Ponad szczytami w dolinie Miyar zapada zmrok. 4 dni drogi od cywilizacji Michał Król i David Kaszlikowski pokonują ostatnie wyciągi dziewiczej ściany w Himalajach.
Najwyższy szczyt Tatr Bielskich (Słowacja), będący jednocześnie najwyższym wapiennym szczytem całych Tatr. Wznosi się w zachodniej części głównego grzbietu Tatr Bielskich oraz w końcowej części Głównej Grani Tatr.
W Chaosie jest 7 głównych sektorów, ale w całej okolicy jest ich aż 24, gdzie obecnie zrobionych i wycenionych jest ok. 485 bulderów, a możliwości są znacznie większe... Zresztą z powodu takiej ich ilości, tylko niektórym zostały nadane nazwy...
Żar leje się z nieba wprost na moją głowę, zupełnie otępiając umysł i poddając w wątpliwość sens całego przedsięwzięcia. Jakby nie było dość wspinania w strefie umiarkowanego klimatu!
Opowieść o zakończonej tuż przed wojną wyprawie niemieckiej do Tybetu. O tym, że pomimo ostentacyjnej niechęci Brytyjczyków, roztaczających protektorat nad himalajskimi królestwami, pięciu Niemców nielegalnie przekroczyło granicę i przebywało w Lhasie przez dwa miesiące.
Najmniejsze ściany w Squamish mierzą zaledwie kilka metrów, najwyższe zaś urwisko – Chief (czyli „Wódz”) – oferuje drogi do 15 wyciągów długości. Przeważają wystawy południowo-zachodnie, jest też kilka północnych.
Hreczuch pisze świetnie. Jeszcze nie rozwinął skrzydeł jako pisarz (chyba że w jego szufladach zalegają dziesiątki powieści), a już dorobił się bardzo indywidualnego stylu – pełnego werwy, dowcipu i lekkości. Bez względu na to, czy opisuje pierwsze nieudolne wspinaczkowe próby czyszczenie komina, czy nieplanowaną defekację w ścianie, nie można się oderwać się od lektury, opanować uśmiechu i śmiechu.
Wygląda to dość sielankowo, więc zapominam o tym, że baza to kawałek równego terenu, który ktoś znalazł pośród moren. Przyzwyczailiśmy się już do tego, że powietrze jest tu rzadsze niż normalnie. W końcu jesteśmy na czterech i pół tysiąca metrów.
Gruzińska Uszba zachwyca kształtem, a gdy do tego dodać niedostępność, obiektywne trudności (najłatwiejsza droga to rosyjskie 4A, czyli alpejskie D, bez uwzględnienia trudności lodospadu) oraz wysokość (4696 m n.p.m. – najwyższa w rejonie)...