Jakiś czas temu pisaliśmy o świetnym przejściu mikstowym – słowackim przejściu Pólnocnego Kuluaru na Dru. [Dokładniej: miedzy Petit- , a Grand Dru; można o tym przeczytać tutaj] Nadeszła kolejna zima i inny zespół naszych sąsiadów zza południowej granicy, tym razem z Czech, a dokładniej z Brna: Pavel Bača Vrtík - Jan Stračes Straka, zawitał także w rejon Mont Blanc.
W 1980 roku brytyjskie czasopismo „Mountain” opublikowało obszerny wywiad z Johnem Roskelleyem, który nosił tytuł Who is this man Roskelley. Mam wrażenie, iż po ogłoszeniu przez jury Złotego Czekana, że w tym roku nagrodę za całokształt dostanie właśnie ten alpinista, wielu Europejczyków pomyślało to samo: „Ale kto to jest ten Roskelley?”. Aby rozwiać ewentualne wątpliwości co do słuszności werdyktu, postanowiliśmy krótko przedstawić siedem – zgodnie z nazwą nowego działu – powodów, dla których Amerykanin zasłużył na Nagrodę Bonattiego. Jak się przekonacie, wystarczy rzut oka na poniższą listę, aby się przekonać, że Roskelley jest tuzem modernistycznego alpinizmu.
W dniach 12-16 lutego Tommy Caldwell i Alex Honnold dokonali pierwszego pełnego przejścia tzw. „Fitz Traverse”, czyli pokonanie grani Fitz Roy i jego okolicznych szczytów.
Brytyjsko-norweski zespół (Andy Kirkpatrick (UK), Kjersti Eide, Espen Fadnes, Aleksander Gamme, Ingeborg Jakobsen i Jonas Langseth) dokonali pierwszego przejścia południowej grani Ulvetanny (2931 m) na Antarktydzie.
28 stycznia Albert Leichtfried i Benedikt Purner przeszli wymagający lodospad Zweite Geige WI7, niedaleko innego klasyku Zauberflöte w Langental (Dolomity, niedaleko Wolkenstein).
2 stycznia Amerykanie Joel Kauffman, Neil Kauffman i Mikey Schaefer wytyczyli Super Domo (V, 600 m, WI5, M6) na Cerro Domo w Patagonii
11 grudnia Robert Jasper i Wolfram Liebich wytyczyli nową mikstową ekstremę w Kanderstegu. 250 metrowa The Black Death została wyceniona na WI7/M8, E5 (według skali ryzyka Jaspera).
