Tylko w GÓRACH Nie przegap

Wspinać się czy nie wspinać? Mieszkańcy dawnej stolicy Polski ten dylemat postrzegają zgoła inaczej niż gdańszczanie czy poznaniacy. Tu po prostu nie wypada tego nie robić, bo Kraków jest jedynym chyba miastem nad Wisłą, gdzie niemal w samym centrum można działać w naturalnej skale. Jeśli dodamy do tego inne podobne miejsca położone w granicach gminy, liczbę poprowadzonych tam dróg i fakt, że wiele z nich jest prawdziwymi klasykami – i nie ma w tym stwierdzeniu przesady – okaże się, że Kraków daje wspinaczom największe możliwości realizacji ich pasji. Jest więc stolicą wspinaczki sportowej w naszym kraju i basta.

Na łamach GÓR w niemal każdym numerze publikujemy teksty o miejscach, które naszym zdaniem warto odwiedzić. Zabieramy was w piękne zakątki całej Europy, ba, nierzadko nawet na inny kontynent. Można by pomyśleć, że nie zauważamy tego, co mamy pod nosem i co jest naszą codziennością – a wiadomo, gdzie ma siedzibę redakcja magazynu. Tworząc specjalny, jurajski numer postanowiliśmy więc zacząć od takiego właśnie, przedstawiającego walory tego regionu, artykułu.

Dacie wiarę, że na naszej Jurze jest 5000 skał z ponad 15 000 dróg wspinaczkowych? Poza tym znajdziemy tam 1700 jaskiń i 738 kilometrów szlaków, które odkrywać można na piechotę lub rowerem. Serce rośnie… Pod warunkiem, że nie jesteśmy analitykami ubezpieczeniowymi, bo wtedy ta piękna rzeczywistość jawi się w ciemnych barwach. Po części powód do zgryzot jest słuszny – specyfika dużych liczb sprawia, że wszystko, co może się zdarzyć, z pewnością będzie miało miejsce. Dotyczy to również wypadków.

Na naszym kanale Youtube – GÓRY TV – znajdziecie wywiad z Kingą Baranowską. Mimo, że materiał nakręciliśmy już kilka lat temu, nie stracił nic na aktualności, bo rozmowa dotyczy rzeczy ponadczasowych, uniwersalnych. Jego fragmenty, które znajdziecie poniżej, to esencja tego jak Kinga rozumie góry, wspinanie, himalaizm i doskonale oddają to, jakie miejsce w jej życiu to wszystko zajmuje.

W Europie większość via ferrat poprowadzona została na ścianach wapiennych Alp Wschodnich, głównie we Włoszech i w Austrii. Tylko w tych pierwszych jest ich przeszło 400, z czego ponad połowa znajduje się w Dolomitach.

Dwudziesta ósma edycja Festiwalu Górskiego im. Andrzeja Zawady już za nami. Przez całą imprezę towarzyszyła nam tropikalna pogoda, która pozwoliła w pełni korzystać z atrakcji zaplanowanych i przygotowanych przez organizatorów.

Chewsuretia – serce górskiej Gruzji. Pamiętam, że tak zareklamował mi ją pewien starszy Gruzin, który zaprosił mnie do swojego stolika w tbiliskiej restauracji, jak to lokalsi miewają w zwyczaju. Pomimo że to przecież w Swanetii znajdują się najwyższe i najtrudniejsze kaukaskie szczyty, to położona dalej na wschód Chewsuretia ma w sobie nieodparty urok.

Thomas Huber z pewnością zalicza się do grona najlepszych alpinistów i wspinaczy skalnych, realizujących swoje ambicje na drogach wielowyciągowych w ostatnich trzech dekadach. Wraz ze starszym o dwa lata bratem Alexem stworzył jeden z najbardziej rozpoznawalnych duetów w historii sportów wspinaczkowych – Huberbuam. Oto pięć epizodów z jego kariery, które wybraliśmy w redakcyjnym plebiscycie. Pytanie brzmiało: „Które wyczyny fantastycznego Bawarczyka zrobiły na tobie największe wrażenie?”. Oto wynik.

Gdy myślimy o górach słowackich, pierwszym skojarzeniem są Tatry, jednak nie tylko one zajmują prawie 61% górzystej powierzchni kraju. Różnorodność pasm w granicach naszych południowych sąsiadów sprawia, że warto poszukać tam wyzwań związanych z via ferratami oraz alternatywy dla zatłoczonych polskich szlaków.

Z okazji wizyty Thomasa Hubera podczas 28. Festiwalu Górskiego im. Andrzeja Zawady w Lądku-Zdroju przypominamy rozmowę o wybitnym przejściu Eternal Flame na Trango Nameless Tower, jaką w 2010 roku przeprowadził dla nas Maciek Ciesielski.

Albania. Trochę Włochy, ale bardziej jednak Kirgistan. Góry. Urwiste ściany witają nas już po przekroczeniu granicy. Wydają się być na wyciągnięcie ręki. Słońce. Spalona ziemia. Wyschnięta trawa. Niewielkie domki z czerwoną dachówką, obsadzone cyprysami. Małe, przydomowe winnice – jakby żywcem wyjęte z Toskanii.

Nadszedł ten czas… znowu! Opuszki pocą się w niekontrolowany sposób, skóra pali już po kilku minutach w ścianie, a zimowe rozgrzewki przypominają bardziej życiowe projekty. Tak, to zdecydowanie lato.

Biały Jar... O tym urokliwym zakątku Karkonoszy zapewne słyszał każdy pasjonat gór. Oczywiście skojarzenia związane są zazwyczaj z ponurą sławą, jaką miejsce to zyskało za sprawą potężnych lawin, schodzących co jakiś czas dnem doliny. Mimo, że w okolicznym krajobrazie nie ma spektakularnego, alpejskiego rozmachu, to jednak specyficznie ukształtowanie Białego Jaru sprawia, że to właśnie w nim doszło do największego wypadku lawinowego w Polsce.

W Polsce turystyka masowa ograniczyła dostęp do schronisk i de facto gór wysokich turystom kwalifikowanym, narciarzom pozatrasowym czy wspinaczom. Rezerwacja noclegu w tatrzańskich schroniskach wymaga wielomiesięcznego wyprzedzenia, a pozostała infrastruktura i szlaki są dramatycznie przeciążone. Na szczęście możemy sprawnie dotrzeć w góry odległe od Polski, ba, nawet od Europy.

Taki duet można spokojnie nazwać dream teamem, a wygląda na to, że chłopaki dopiero się rozkręcają. Chodzi nam mianowicie o brytyjsko-belgijski zespół Pete Whittaker i Sean Villanueva, który wspina się obecnie w Patagonii. My jednak, aby nie iść w ślady innych światowych i polskich serwisów, do znudzenia powielających te same wiadomości i obrazki, przygotowaliśmy dla Was zestaw zdjęć chłopaków, ale… w skałach Podzamcza i Szczelińca. Zresztą w treści też przemycimy trochę ciekawostek i informacji, których próżno szukać w innych zakamarkach netu.

11 MAJA

Droga jest biała. Jestem jedyną osobą w autobusie, kierowca radzi, żebym spała na stacji kolejowej w Storlien, proponuje, że mnie tam podwiezie. Że jest kaloryfer i nikt nie zajrzy do rana, nie ma policji. Ale chcę już iść, wśród ludzi czuję się nie na miejscu. Więc staje przy szlaku Södra Kungsleden. Pada, płatki oblepiają mnie jak bałwana. Śnieg klei się do pulki i nart. Na zjeździe wywracam się twarzą w zaspę. Zwalniam, jestem sama, pośpiech jest niebezpieczny – myślę, zresztą po co się spieszyć.

Czy jest coś lepszego niż dzień spędzony na skiturach? Oczywiście! Cztery dni spędzone na skiturach! Dokładnie tyle potrzeba, by dotrzeć na nartach znad Morskiego Oka do Doliny Chochołowskiej. Ekipa Kursy Lawinowe PZU podpowiada, jak pokonać skiturowy trawers Tatr.

Był początek lutego. Ruszyliśmy z Hedeviken. Ja na nartach, Edek na moich starych rakietach.

O egzotycznym wspinaniu wśród ziomków króla Juliana z GABRIELEM KORBIELEM i IDĄ KUPŚ rozmawia ANDRZEJ MIREK.

O roli, jaką dopasowanie charakterów i siła spokoju odgrywają w kilkunastodniowym wspinaniu w stylu alpejskim, z MAĆKIEM BEDREJCZUKIEM, PAWŁEM KARCZMARCZYKIEM i PIOTRKIEM SUŁOWSKIM rozmawia ANDRZEJ MIREK.