WSPINACZKA SPORTOWA Topo

Kilka osób pytało mnie niedawno: „czy zrobiłem już te 1000 dróg”. Pytanie pojawiło się być może dlatego, że odpowiednią informację zamieściłem w postscriptum do Newsach o nowych drogach na Słonecznej Turni i Eigerku w rejonie Kamieńca, który ukazał się jeszcze 21 listopada. Sam też nie poczułem z tego powodu żadnego „przełomu mentalnego”, więc fanfar nie było – nowe drogi robiłem niemal odkąd zacząłem się wspinać (czyli 30 lat temu) i zwyczajnie nie wyobrażam sobie wspinania bez eksploracji. Dla ciekawych: aktualnie moja lista obejmuje 1042 FA (tradycyjnie zaliczam sobie tylko drogi od VI- w górę). W mojej aktywności nie zmieniło się nic poza symboliką nazwy: 1000 dróg+... 

Zgodnie z zapowiedzią sprzed kilku tygodni, wykorzystując przerwę w opadach, wymieniłem ostatnie stare ringi na Wielbłądzie w sektorze Strzelnicy. Chodzi o drogę W Księżycową Jasną Noc. Przy okazji, zgodnie z sugestiami, zmieniłem też system asekuracji – w górnej sekcji zamiast 2 wpinek są teraz 3, a przy „wyciorze” zjazdowym umieściłem dodatkowego ringa stanowiskowego. W ringi wyposażyłem także prawy skraj północnej ściany, gdzie nie tak dawno bez liny przeszedłem nowość Złote Piaski VI.2. Przy okazji asekurację uzyskała ostatnia historyczna i najłatwiejsza droga na Wielbłądzie: Karawana IV. Dzięki temu mogę zaprezentować już kompletne topo Wielbłąda.

W najpopularniejszym sektorze Czarnorzeckich Skał – Kamieńcu – ciągle powstają nowe drogi i nic nie wskazuje na to, by trend ten szybko się zakończył. Kilka nierozwiązanych projektów czeka na przejście, ale i kilka mniej „narzucających” się opcji zwróciło ostatnio moją uwagę. 

Korzystając ze sprzyjającej aury ubezpieczyłem ostatnią w swoich planach skałę na Przełomie Marcinka: Mnicha.

Wczoraj, korzystając z idealnych warunków, przechodząc drogę Rodowici Reptilianie VI.4/4+ na skale Smoczy Ząb, zakończyłem zaplanowaną na ten sezon eksplorację Smoczego Grzbietu w Czarnorzekach. Tydzień temu na tej samej skale powstała droga Pola Nefilimów VI.4+, która została od razu przetestowana przez krakowskich miłośników Czarnorzek.

Mogę już oddać do użytku kolejną skałę w sektorze Smoczego Grzbietu. Znajduje się ona pomiędzy Smokiem a Smoczym Jajem. Dojście jak na Smocze Jajo. Skała została w dużym stopniu odsłonięta spod ziemi. Oferuje bulderowe w charakterze drogi – techniczno-siłowe. 

W 1993 roku Jacek Czyż w przewodniku po Skałach Czarnorzeckich po raz pierwszy opisał Smoczy Grzbiet. Wyróżnił tam pięć głównych skał w tym sektorze, przy czym na żadnej z nich nie było wtedy ani jednej drogi (celowo nie wymieniam Urwiska, które do tej pory całkowicie straciło charakter skalny, a nawet wtedy były na nim wyłącznie drogi zimowe). 

Do nowożytnego wspinania Smoczy Grzbiet odkryli ponownie bracia Leszek i Maciej Bedrejczukowie, którzy w 2012 roku zagospodarowali skałę Smocze Jajo. Smoczy Grzebiet znajduje się przy ścieżce przyrodniczej za Agroturystyką Borówka. 

Po zakończeniu głównego etapu eksploracji Przełomu Marcinka postanowiłem zająć się tym niemal dziewiczym sektorem Skał Czarnorzeckich (od zachodu są to Smoczy Grzbiet, Kamieniec, Przełom Marcinka, Prządki-Rezerwat, Strzelnica, Sokoli Grzbiet, Zaginione Skałki). 

W ostatnich dniach przeprowadziłem renowację południowej i wschodniej ściany Wielbłąda w czarnorzeckim sektorze Strzelnicy. Moim głównym celem było usunięcie starych ringów, które osadziłem dawno temu. Przy okazji skusiłem się też na wytyczenie czterech nowych linii. 

Opisując rozległy masyw opadający od Leśnej Turni do dna potoku Marcinek, w przewodniku z 1993 roku, Jacek Czyż podsumował go jedną nazwą – Przełom – i scharakteryzował tak: „Około 30-metrowa niezbyt stroma, ale mocno poszarpana ściana, opada na pd.-zach. wprost do maleńkiej zapory na potoku (ujęcie wody dla Korczyny). Swoim wyglądem przypomina nieco kamieniołom. W górze zwęża się przechodząc w grań, którą wieńczy efektowana Leśna Turniczka. Na opisywanej ścianie znajduje się parę wariantów przebytych TR lub BA, na fragmentach bardziej litych lub mniej zarośniętych. Nie stanowią one logicznych, łatwych do orientacji dróg. Teren ten nadaje się do treningu wspinaczki zimowej.”

Dość rozległy masyw skalnego wzgórza Dworski Las znajduje się w Karlinie, a konkretnie w kompleksie leśnym pomiędzy Karlinem a Żerkowicami, nieco na północny-zachód od Reniferowej Skały. Ten sektor Karlina był dla mnie jednym z ważniejszych celów systematycznej eksploracji całego obszaru, który rozpocząłem w 2013 roku, wymieniając asekurację i wytyczając nowe drogi na Skale Nad Wsią. Od tamtej pory wyeksplorowałem w Karlinie dalszych 9 skał: Rzędową Górę, Kopaniny, Krzewiny, rejon Lemura (Lemur, Małe Jajo, Duże Jajo, Trzecie Jajo), Reniferową i Borsuczą, wytyczając łącznie 120 dróg, część z nich wspólnie z Waldkiem Podhajnym, Marcinem Kwaśniewskim, Edim Dolakiem, a ostatnio także z Artkiem Maślanką.

Wypadki na Przełomie Marcinka w Czarnorzekach dzieją się teraz dość szybko. Mogę już opublikować topo kolejnej skały: Ściany Z Blokiem, leżącej na północnym stoku pomiędzy Leśną Turnią a Garażem. 

Czarnorzecki sektor Przełomu Marcinka rozbudowuje się o kolejne dwie skały. Piętrowa Turnia i Ściana Bez Bloku znajdują się w najbliższym sąsiedztwie Leśnej Turni i stanowią jakby jej niższe piętro. Ściana Bez Bloku leży na zachodnim stoku, a Piętrowa Turnia na południowym. Zejście pod tę drugą zostało ubezpieczone poręczówką. Podczas wspinaczki na Piętrowej należy wykazać ostrożność przy przejściu pasa gorszej jakości piaskowca.

Jeszcze na jesieni ubiegłego roku, wspólnie z Dominikiem Kogutem gruntownie oczyściliśmy i ubezpieczyliśmy niemal zapomnianą skałę na czarnorzeckim Przełomie Marcinka. Sektor ten obfituje w wiele dziewiczych ścian i do tej pory był pomijany jako cel dla wspinaczy z liną. Dość powiedzieć, że ostatnie drogi powstały tam jeszcze w 1986 roku. 

Sezon w czarnorzeckich piaskowcach chwilowo został zastopowany przez duże opady śniegu, choć optymistyczne pogłoski mówią, że to zdecydowanie jeszcze nie koniec. Jeśli warun wróci to najciekawsze ponoć dopiero ma się wydarzyć. 

Potencjał eksploracyjny Podkarpacia, w tym czarnorzeckiego Kamieńca, daleki jest od wyczerpania. 

Zgodnie z obietnicą prezentuję skałoplan kolejnej nowo wyposażonej skały w rejonie Karlina. Na Krzewinach, podobnie jak w przypadku Reniferowej i Lemura, działałem wspólnie z Waldemarem Podhajnym. Przy okazji chciałem pogratulować Waldkowi poprowadzenia Przebudzenia Mocy VI.7 na Jastrzębniku! Moc z Krzewin się przełożyła…

Niedawno informowałem o udostępnieniu do wspinania Reniferowej Skały w Karlinie, a już mogę zaprezentować topo kolejnej skały w rejonie: Lemura. 

Dzięki wsparciu udzielonym na https://zrzutka.pl/vazgjx rejon Karlina dynamicznie się rozwija. Niedawno informowałem o pracach na Lemurze i Krzewinach, a dzisiaj zapraszam do odwiedzenia gotowego już sektora – Reniferowej Skały. Lokalizację skały znajdziecie na mapce. 

Slalomując między niekorzystną aurą, wspólnie z Arturem Maślanką w Słonecznych Skałach w Dolinie Szklarki ubezpieczyliśmy tej „wiosny” 9 nowych dróg, reprezentujących przedział najbardziej popularnych trudności. Warto zaznaczyć, że kilka z tych dróg już uzyskało powtórzenia,  a przede wszystkim opinie wyrażone z niejakim niedowierzaniem: „to te linie nie były do tej pory obite??!” W przypadku Słonecznych wydaje się to szczególnie zaskakujące, ale wypróbujcie sami takie drogi jak Chemtrail, Filar Przełazu czy choćby Żaluzję. 

Mimo, że obiecałem sobie odstawić wiertarkę do wiosny, ostatecznie zdecydowałem osiemsetną nową drogę ubezpieczyć i poprowadzić jeszcze w tym roku.