Miejsce jest naprawdę przepiękne i to nie tylko ze względu na ogromny masyw Tsaranoro, który dominuje w krajobrazie. Po drzewach skaczą zwinne lemury albo dziwnie przyglądające się nam kameleony. Świat tutejszych owadów to temat na osobny wpis...
Ale czas na konkrety. Od początku wspinamy się w dwóch zespołach. Marek z Serkiem już na rozwspin postanowili uklasycznić polską drogę sprzed lat (Ukojenie). Po kilku próbach udaje im się zmazać notacje A0 widniejącą przy pierwszym z wyciągów, ale z prowadzenia całości jednak rezygnują. W następnych dniach pada w stylu os najbardziej popularna polska droga na Madagaskarze – Cucumber flying circus 7b+.
W tym samym czasie Ola z Kubą próbuje „przyzwyczaić się" do wspinania po długim i popełniamy wszystkie możliwe wpadki. Pierwszego dnia za późno zaczęli wspinanie na ich pierwszym celu Le Crabe aux Pinces 7b+, 380 m, przez co musieli skończyć wspinanie zaraz po przejściu najtrudniejszych wyciągów. W drodze powrotnej na kilka godzin zgubili się w lesie i bez wody i ciepłych ubrań musieli stawić czoło tutejszej florze i faunie. Na drogę powrócili kilka dni później robiąc ją w rekordowym czasie około czterech godzin. Następnie padła popularna Out of Africa 7a+, 600 m.
Po takiej rozgrzewce przyszedł czas na poważniejsze linie. Niestety ten czas przyszedł razem z wyjątkowymi jak na ten rejon upałami.
Próby na Bravo les files - naszej drodze – celu głównym dla Marka i Serka kończą się trzydniowym restem na regenerację skóry, a dla Oli i Kuby prawie udarem słonecznym. Czekanie na pogodę zmusza nas do wybrania celów tymczasowych. Zespół Oli przechodzi w najlepszym możliwym stylu OS drogę Hijos de la pedri 7b+, 520 m, a chłopaki wstawiają się do wymagającej Manara za 8a,750 m. Drogi nie udaje im się skończyć, ale udało im się porozdzierać opuszki palców na tyle, żeby przez następne dwa dni nie być w stanie utrzymać widelca.
Razem z nami na kempingu Cata jest jeszcze dwóch wspinaczy z Francji - Gerhard Thomas i Mark Gacio. Ich celem jest poprowadzenie nowej drogi przez główną ścianę Tsaranoro Be. Przy którejś z rozmów Ola zostaje zapytana, czy nie miałaby ochoty spróbować drogi. Wycena 7c/7c+ obitych do tej pory wyciągów leży poza ich możliwościami, a górne, nieobite jeszcze wyciągi wyglądają na znacznie trudniejsze. Propozycja wydaje się nie do odrzucenia, bo i nowa propozycja wydaje sie perfekcyjnie obita, a i trudności też są dla Oli i Kuby idealne. Czekają aż chłopaki na tyle skończą pracę, żeby wstawianie było możliwe i atakują.
Na schemacie jest pięć wyciągów A0. Większość z klasycznych jest siódemkowa. Całość ma 750 m.
W dzień wspinania budzik zostaje nastawiony na czwartą rano. Niestety klasyczny błąd z polskim czasem w komórce sprawia, że pod ścianą zespół staję o dwie godziny później niż planował. Ten błąd kosztuje przypuszczalnie skończenie całości. Udaje się przejść klasycznie i OS pierwszych trzynaście wyciągów (w tym dwa wycenione wcześniej na A0 i ten najtrudniejszy wyceniony na 7c/7c+). Droga jednak w większości wydaje sie łatwiejsza niż proponowane trudności (max. 7b+). Do końca zostają cztery długości liny, z czego tylko jedna trudna. Ale to już projekt dla kogoś innego, bo polska dwójka postanawia, że ta linia będzie ostatnią na ten rok i juz następnego ranka łapie stopa do parku narodowego Isalo, gdzie ma nadzieję na dobry bouldering i po prostu zobaczenie kawałka Madagaskaru.
Trzymamy kciuki za Marka i Serka, bo ich projekt jest zacny, a i siła ich jest ogromna.
W imieniu całej ekipy
Ola Przybysz
Więcej nowości i ciekawych artykułów znajdziesz na naszym nowym serwisie: www.magazyngory.pl
