Obowiązująca od końca 2011 r. Ustawa o bezpieczeństwie i ratownictwie w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich nakłada dla narciarzy i snowboardzistów m.in. obowiązek jazdy w kasku do 16. roku życia, a także kary za jazdę pod wpływem alkoholu lub narkotyków. Ponadto zarządzający terenem narciarskim może zakazać wstępu albo nakazać opuszczenie takiej trasy osobie, której zachowanie wyraźnie wskazuje, że jest pijana lub odurzona narkotykami.
Ustawowo uregulowane zostały też stopnie zagrożenia lawinowego. Są one określane w pięciostopniowej skali: pierwszy - niski, drugi - umiarkowany, trzeci - znaczny, czwarty - wysoki, piąty - bardzo wysoki. Ratownicy przypominają, żeby przed wyjściem w góry sprawdzić aktualne warunki pogodowe oraz komunikaty o stopniu zagrożenia lawinowego. Są one publikowane na stronach internetowych, m.in. GOPR i TOPR.
Osoby poszkodowane mogą uzyskać pomoc w górach, dzwoniąc na numer alarmowy: 601 100 300. Ustawa reguluje także obowiązki zarządzającego zorganizowanym terenem narciarskim. Chodzi tu m.in. o obowiązek prowadzenia rejestru wypadków. Ma on zawierać dane osoby, której udzielono pomocy, rodzaj urazu, imiona i nazwiska ratowników. Te informacje mają być przechowywane przez 10 lat.
Ratownicy mają jednak pewne zastrzeżenia do tych przepisów. Zdaniem prezesa TOPR Józefa Janczego, obowiązek przekazywania przez zarządzającego zorganizowanym terenem narciarskim danych o liczbie wypadków i rodzaju doznawanych urazów w terminie do 31 maja każdego roku jest zapisem martwym. - Do TOPR, poza obsługiwanymi bezpośrednio przez TOPR terenami narciarskimi, wpłynęły tylko dwie takie informacje - powiedział Janczy.
Po raz pierwszy wprowadzono ustawowe definicje ratownika narciarskiego i ratownika górskiego. Z danych z połowy grudnia wynika, że GOPR wydał 18 uprawnień ratowników narciarskich. - Przez ponad rok zarządzający terenami narciarskimi w ogóle nie byli zainteresowani tym, żeby przygotować sobie służby ratownictwa narciarskiego - powiedział naczelnik GOPR Jacek Dębicki. Prezes TOPR dodaje, że niezbędna wydaje się zmiana przepisów tak, aby nie ograniczać możliwości zostania ratownikiem górskim tylko do lekarza zatrudnionego w Państwowym Ratownictwie Medycznym. - W tej chwili musi ukończyć kurs kwalifikowanej pierwszej pomocy, co - jak się wydaje - nie ma większego sensu. Należałoby uznać kwalifikacje lekarskie określonych specjalizacji - powiedział Janczy.
