Robert Jasper i spółka - niesamowite nowe lodowe drogi w Norwegii

Na początku lutego wraz ze swoim przyjacielem, Szwajcarem Markusem Stoferem (partnerem Jaspera z jego klasycznego przejścia słynnej alpejskiej drogi No Siesty), wybrał się do Norwegii. Celem zespołu były niesamowite i potężne lodospady, które znajdują się blisko Gudvangen (Aurland) w Naeroydalen.

O miejscu tym Jasper słyszał już w 1999 roku. Znalazł wtedy informacje o fiordach, których ściany swą wysokością są porównywalne z El Capitanem, z tym że - w przeciwieństwie do kalifornijskiego kolosa - zimą pojawiają się na nich nikłe nitki lodu. Niestety, w tym samym artykule znajdowała się informacja, iż z powodu bliskości morza i prawie zawsze wiejącego zachodniego wiatru lody te nigdy nie wylały się na tyle, by móc nawet spróbować się po nich wspinać.

Fot. arch. R. Jasper

Tegoroczne mrozy, które nawiedziły Norwegię (temperatura spadła i utrzymywała się przez długi czas w okolicy – 30 stopni), sprawiły, iż Jasper postanowił odwiedzić to mityczne miejsce. Była to nadzwyczaj dobra decyzja - warunki wspinaczkowe przerosły najskrytsze marzenia Jaspera. Zespół zabrał się od razu do roboty, a raczej do wspinania, i w ten sposób powstała droga Into the Wild WI 6X;  Uwaga!!! 1300 metrów długości (900 metrów przewyższenia). Jest to prawdopodobnie najdłuższa lodowa droga na świecie.

Następnym przystankiem był Eidfjord, gdzie na południowej ścianie Mabodalen zespół otworzył Landplage WI 7-, 240 m – fantastyczną lodowo-mikstową nową drogę z wolno wiszącymi lodowymi soplami. W rejonie tym w zeszłym roku za sprawą grupy kanadyjskich wspinaczy powstało kilka przepięknych lodowych linii z przedziału WI5-WI6+, które także stały się celem Roberta i Markusa.

Robert dodaje, że nigdy nie spodziewał się, iż spotka w Norwegii tak wielu bardzo dobrych wspinaczy lodowych i że ten rodzaj wspinania jest w tym kraju tak popularny. Zastrzega jednocześnie, że z powodu ogromu wspinania, bardzo często byli w górach sami, co tylko dodawało smaczku przygodzie i jest tak rzadko spotykanym uczuciem w bardzo popularnych rejonach alpejskich.

Po powrocie do Guvangen zespół postanowił spróbować zaatakować najbardziej spektakularny lodospad w Naeroydalen. Kilka dni wcześniej podczas pierwszej wizyty w tym miejscu wydawał się być zbyt słaby, tzn. był zbyt cienki, by odważyć się na niego wspiąć -  teraz wyglądał zachęcająco. W celu sprawdzenia warunków zespół przeszedł pierwsze trzysta metrów - lód okazał się szklisty, ale był gruby i dawał szanse na przejście całości. Panowie kupili więc nowe bilety lotnicze na powrót do domu (ach te tanie linie lotnicze - nie da się przebukować lotu) i dwa dni później spróbowali ponownie. Niestety, mikstowe wyciągi zabrały więcej czasu niż się spodziewali, a temperatura - 10°C sprawiła, iż lód był jeszcze bardziej szklisty niż podczas pierwszej próby. Po pokonaniu dwóch trzecich drogi, w tym dwóch wyciągów w ciemnościach, zespół zdecydował się zawrócić.

Fot. arch. R. Jasper

Po powrocie do domu myśl o niezrealizowanym projekcie nie dawała jednak Jasperowi spokoju. Decyzja była jedna – trzeba było tam wrócić. Tym razem partnerem został inny szwajcarski wspinacz -  Roger Schäli.
Po problemach z zaginięciem bagażu, następnie z celnikami, aż w końcu z kierowcą - piratem drogowym, który chciał zabić naszych wspinaczy podczas drogi z lotniska na miejsce, Robert i Roger w końcu dotarli ponownie do Gudvangen.

Następnego dnia o czwartej rano bardzo zmotywowany zespół rozpoczął wspinaczkę linią drogi, która otrzymała roboczą nazwę Fosslimonster. Temperatura nieznacznie poniżej zera stopni była idealna do wspinania, gdyż lód był bardzo plastyczny.

Po naprawdę długim dniu Fosslimonster został pokonany. Jego trudności zostały wycenione na M8+, WI6+, 1000 metrów długości (800 metrów przewyższenia).

Jasper wyznaje, że wspinanie na dwóch prawdopodobnie najdłuższych lodospadach świata, było dla niego spełnieniem jakiegoś nierealnego marzenia. Fosslimonster, jego zdaniem, to wspaniała kombinacja trudnej współczesnej wspinaczki lodowej i wymagającego mikstu. Jeśli do tego dodać niespotykaną nigdy wcześniej niesamowitą długość drogi, możemy mówić - i jest to opinia samego autora drogi - o nowym poziomie w tego rodzaju działalności.

Smaczku całej wspinaczce dodaje fakt, iż kolejnego dnia z powodu ocieplenia praktycznie cały lodospad runął. To się nazywa być w odpowiednim miejscu w odpowiednim czasie.

Podstawowe informacje:

Rejon: Norwegia, Aurland; Gudvangen,
Dolina: Naeroydalen
Into the wild WI 6X, E5, 1300 metrów długości (900 metrów przewyższenia)
1. przejście w stylu onsight, 3 lutego, zespół: Robert Jasper i Markus Stofer.
Sprzęt: Standardowy sprzęt do wspinania w lodzie
Zjazdy: Z własnoręcznie montowanych stanowisk Abałakowa

Eidfjord
Południowa ściana Mabodalen
Landeplage WI 7-; E4, 240 metrów
1. przejście w stylu onsight, 6 lutego, zespół: Robert Jasper i Markus Stofer.
Fantastyczna mikstowa wspinaczka po wolno wiszących soplach
Sprzęt: Standardowy sprzęt do wspinania w lodzie
Zjazdy: Z własnoręcznie montowanych stanowisk Abałakowa

Rejon: Norwegia, Aurland; Gudvangen,
Dolina: Naeroydalen
Fosslimonster M8+, WI6+, E5,  1000 metrów długości (800 metrów przewyższenia)
1. przejście w stylu RP, 19 lutego, zespół: Robert Jasper i Roger Schäli, po dwóch dniach prób zespołu Robert Jasper i Markus Stofer
Sprzęt: Standardowy sprzęt do wspinania w lodzie oraz friendy rozmiar 0.5-2.5 i 3.5
Zjazdy: Z własnoręcznie montowanych stanowisk Abałakowa

Więcej zdjęć w fotogalerii...

Redakcja GORYonline.com