Znany i mocny belgijski zespół w składzie Nicolas Favresse i Sean Villanueva, postanowił spędzić letnie miesiące na wojażach po najsłynniejszych wspinaczkowych rejonach Ameryki Północnej. O ich dokonaniach w kanadyjskim Squamish i Bugaboos napiszemy w jednym z najbliższych numerów, teraz zaś skoncentrujemy się na ostatnim etapie ich podróży, czyli wizycie w Parku Narodowym Yosemite. Przypomnijmy, że panowie bywali już w tym miejscu. Razem pokonali drogę Freerider (VI 5.12d, 37 wyciągów), a sam Nico wytyczył w dolinie dwie nowe trudne linie. Pierwszą w 2005 roku na Yosemite Falls –L`Appât (VI 5.13a/b, 12 wyciągów, Nico prowadził wszystkie wyciągi) i drugą w 2006 roku – Lost in Translation (V 5.12b/c R), która znajduje się w prawej części ściany El Capitana (ta ostatnia wspinaczka odbyła się w towarzystwie Bułgara Ivo Ninova).
Tym razem swój pobyt w Dolinie panowie rozpoczęli od przejścia Regular Northwest Face (VI, 5.12, 23 wyciągi) na północnej ścianie Half Doma. Całą drogę prowadził Sean (Nico robił ją już wcześniej). Większość drogi zespół pokonał wspinając się symultanicznie, a kilka wyciągów, na których zastosowano tradycyjną asekurację, zostało oczywiście pokonanych w pierwszej próbie.
Kolejnym celem stała się już ściana El Capitana, a konkretnie okolice dwóch dróg hakowych biegnących jej prawą połacią – Eagles Way (VI. A3 5.8) oraz Bad To The Bones(VI 5.9 A4), gdzie wolne miejsce na wytyczenie nowej klasycznej linii Favresse wypatrzył podczas hakowego przejścia drogi Zodiac.
Wytyczona przez Belgów nowość ma piętnaście wyciągów i otrzymała nazwę The Secret Passage. Częściowo biegnie ona dwoma wspomnianymi wyżej drogami hakowymi, ale także (w mniejszym stopniu) nowym trenem. Linia jest bardzo wymagająca – posiada aż dziewięć wyciągów w stopniu 5.12 i 5.13 pod rząd, a dodatkowo jest bardzo słabo ubezpieczona – aż trzy wyciągi otrzymały adnotacje R (runout), ostrzegającą o sporych wyjściach nad przeloty. Zespół osadził tylko dwa nowe bolty – jednego, by umożliwić sobie pokonanie niemożliwego do asekuracji wariantu do wyciągu hakowego, i drugiego – w celu wzmocnienia stanowiska, nad które trzeba wysoko wyjść w trudnym terenie.
Po wcześniejszym przejściu potencjalnej linii, w dużej mierze w sposób hakowy, 3 października Belgowie wbili się w ścianę po raz kolejny. Ich wspinaczka odbyła się w najczystszym stylu: bez użycia lin poręczowych, od dołu, ciągnąc ze sobą cały sprzęt oraz jedzenie i wodę na pięć dni.
Szóstego dnia wspinaczki Belgowie dotarli do czterometrowej gładzi. Aż do tego miejsca wszystkie wyciągi drogi udało się przejść klasycznie, niestety ten fragment wyglądał na „niewkaszalny”. Przypadkowo, prowadzący ten wyciąg Nico, dostrzegł z boku na super gładkim granicie odrobinę brudu. Okazało się, że było tam minimalne pękniecie, możliwe do zobaczenia jedynie z jego poziomu. Po wyczyszczeniu z mchu i piasku wyłoniła się cieniutka ryska na same końcówki palców – prawdziwe „tajne przejście” (stąd nazwa drogi
The Secret Passage). To właśnie dzięki temu niezwykłemu wyciągowi udało się przejść całą drogę w 100 procentach klasyczne.
Oddajmy jeszcze na koniec głos samemu Favresse: „Wszystkie lata wspinania zdają się składać na to wielkie dla mnie osiągnięcie. Ta droga pozwoliła mi poznać granicę moich psychicznych i fizycznych możliwości.” Wydaje się, że te słowa w ustach tak doświadczonego wspinacza mówią wszystko...
GÓRY, nr 12 (175) 2008
