Krzysztof Pankiewicz, urodził się 29 września 1951 r. w Łodzi. Z wykształcenia był doktorem nauk farmaceutycznych, a w ostatnich latach prowadził własną działalność gospodarczą.
„Panku” był niesamowitą postacią polskiej sceny wspinaczkowej, jednym z najwszechstronniejszych wspinaczy, jaki kiedykolwiek pojawił się w Polsce. W czasach, gdy wspinaczka skalno-sportowa była traktowana tylko jako przygotowanie przed wyprawami w góry, on rozpoczął regularny i zaplanowany trening. Efektem tego było wielokrotne zdobycie tytułu Mistrza Polski we wspinaczce na czas (wówczas była to jedyna forma zawodów wspinaczkowych). Zwyciężał również w zawodach w Bułgarii, Czechosłowacji i na Węgrzech.
Również w skałkach, szczególnie Północnej Jury, przeszedł jako pierwszy z dolną asekuracją kilka symboli Podlesic i Rzędkowic.
Jembasówka,
Krakowskie pieczywko czy
Blood Sweet and Tears to drogi, które zna każdy wspinający się w tych rejonach.
Umiejętności zdobyte w skałach znakomicie przekładał na wspinaczki w górach wyższych i najwyższych.
Od czasu, gdy zaczął się wspinać w 1971 roku, przez następne trzy dekady należał do ścisłej polskiej czołówki zarówno jako taternik, alpinista, jak i w końcu himalaista. „Panku” jako jeden z nielicznych wspinaczy był łojantem, który na każdym polu działalności wspinaczkowej – od skałek do himalajskiej zimy – starał się nietuzinkowo zaznaczyć swoją obecność, i sztuka ta mu się z całą pewnością udała. Co ciekawe, choć wydaje się to prawie niemożliwe, jako człowiek był jeszcze lepszy niż jako wspinacz, zawsze uśmiechnięty, sympatyczny, życzliwy i pomocny. Dla wielu młodych wspinaczy, zwłaszcza z Łodzi, był i będzie wzorem do naśladowania.
Swym nagłym odejściem pozostawił smutek w sercach wielu wspinaczy – przyjaciół.
Fot. Bogdan Jankowski
Poniżej zamieszczamy wybrane przejścia z ogromnego dorobku wspinaczkowego Krzyśka.
Tatry
• I zimowe przejście
Kantu Filara Kazalnicy Mięguszowieckiej (1974),
• I przejście
Superścieku na ścianie Kotła Kazalnicy (1973),
• nowa droga
Szewska pasja na wschodniej ścianie Młynarczyka (1975),
• nowa droga
2+1 na wschodniej ścianie Mnicha (1988),
• I przejście łańcuchówki
Expander (4 x
Sprężyna na ścianach Małego Młynarza, Kotła Kazalnicy, Mnicha i Kościelca, w 17 godz., 1989).
Alpy
• I polskie przejście drogi Harlina na południowej ścianie Aiguille du Fou (1974),
• droga
Directe Americaine na zachodniej ścianie Petit Dru (w jeden dzień do wierzchołka, 1983); 14,5 godziny, z Iwoną Gronkiewicz,
• droga Contamine’a na Petit Jorasses w czasie pięciu godzin (1983),
• I polskie przejście zimowe kuluaru
Modica-Noury na Mont Blanc du Tacul (1988).
Dolomity
• przejście drogi
Philipp-Flamm na Punta Tissi oraz drogi Cassina na Torre Trieste (1976),
• I przejście zimowe drogi Comiciego na północnozachodniej ścianie Civetty (1979).
Kaukaz
• wejście nową drogą na Dżantugan (1975),
• przejście drogi Abałakowa na Piku Szczurkowskiego (pierwsze polskie),
• przejście drogi Popowa na 1600-metrowej ścianie Tiu-Tiu Baszi (pierwsze polskie).
Synaj
• wytyczenie sześciu nowych dróg o trudnościach do VII+ (1987).
Pamir
• 1978 – Pik Korżeniewskiej (7105 m) i Pik Kommunizma (w dwa i pół dnia z bazy do bazy, 7495 m).
Himalaje
• 1980 – udział w wyprawie na Annapurnę II (7937 m). Szczytu nie osiągnięto, jednak Krzysztof dokonał I wejścia od południa na przełęcz 7200 m między Annapurną II i Annapurną IV (7425 m),
• 1984 – udział w wyprawie na Manaslu (8156 m). Na nowej drodze od lodowca Pungen dotarł do 7400 m,
• 1985/86 – zastępca kierownika zimowej wyprawy na Kangczendzongę, która dokonała I wejścia zimowego, osiągnął 7600 m,
• 1986 – kierownik międzynarodowej wyprawy na Makalu (8485 m), osiągnął wysokość 7700 m – na szczyt weszli Krzysztof Wielicki i Marcel Ruedi,
• 1987 – próba wejścia w stylu alpejskim na Manaslu środkiem południowej ściany (z Ludwikiem Wilczyńskim,
dotarli do ok. 6800 m),
• 1992 – zastępca kierownika międzynarodowej wyprawy na Manaslu (dotarł do 7200 m, na szczycie 4 os.),
• 1992 – Ama Dablam (6828 m), wejście non stop w 12 godz.
Karakorum
• 1982 – udział w polsko-meksykańskiej wyprawie na K2 (8611 m). Na nowej drodze północno-zachodnią granią dotarł do ok. 8000 m,
• 1996/97 – udział w zimowej wyprawie Andrzeja Zawady na Nanga Parbat (8126 m, osiągnął 7800 m).
Za pomoc w zebraniu informacji na temat dokonań wspinaczkowych Krzyśka dziękujemy Andrzejowi Marciszowi.
Zapraszamy do przeczytania wspomnień o Krzysztofie Pankiewiczu: GÓRY, nr 6 (181) czerwiec 2009.
