Brakk Zang w Dolinie Nangma, a dokładnie jego wschodnia ściana, stała się celem wyprawy kanadyjskiej, którą tworzyły Jennifer Olson i Lilla Molnar. Obie dobrze znane w Kanadzie pracują tam jako przewodniczki górskie. Początkowo planowały zdobyć The Ladyfinger lub Hunza Peak. Jednak już po przyjeździe do Pakistanu podjęły decyzję o zmianie celu na szybciej osiągalną dolinę Nangma.
Po rozbiciu namiotów bazy głównej, Kanadyjki zainteresowały się wschodnia ścianą Brakk Zang. W początkowych tygodniach tegorocznego sezonu, dwójkowy czeski zespół w składzie Andrej Baszczyuski i Peter Novosad rozpoczęli prace nad wytyczeniem w tym miejscu nowej linii. Nie wiemy, dlaczego Czesi nie dokończyli swojego projektu, można jednak przepuszczać, iż wynikło to z niezbyt dobrej pogody, jaka panowała w tym roku w całym Karakorum. Również Jen i Lilla nie napotkały zbyt dobrych warunków atmosferycznych. W czasie pierwszego okna pogodowego, jakie im się przytrafiło, panie poprowadziły trzy wytyczone już wcześniej przez zespól czeski wyciągi oraz dołożyły dwa swoje, w tym – jak się później okazało – kluczowe miejsce drogi, na który składa się pasaż wyceniony na A2.
Kolejny raz panie weszły w ścianę trzy dni później – 22 września. Po zostawionych linach poręczowych osiągnięto piąte stanowisko i rozpoczęto wspinaczkę, która o godzinie piątej po południu zakończyła się na szczycie. Jako drogę zejścia obrano północną grań, którą po 16 godzinach od rozpoczęcia akcji osiągnięto namioty bazowe.
Nowa droga otrzymała nazwę Czech Start Canadian Pinish (na cześć przewodnika wyprawy, który źle wymawiał słówko „finisz”). Zdaniem autorek przejścia trudności, z jakimi muszą się liczyć próbujący ewentualnych powtórzeń, to TD-: 5.10 A2, 11 wyciągów, 450 m.
Panie dodają, iż droga prawdopodobnie jest łatwa do uklasycznienia i w takim przypadku jej wycena powinna wynosić około 5.11. Kanadyjki musiały haczyć, bo niestety rysy, którymi prowadzi droga, mimo iż wiodą granitem dobrej jakości, bardzo często były zatrawione i zapiaszczone.
Góry 11 (162) 2007
(kg)
