Tekst i zdjęcia: Leszek Jaćkiewicz
Urwista iglica skalna o pięknym kształcie, wznosząca się w zachodniej części grani głównej Tatr Wysokich. Zadni Mnich leży na granicy polsko-słowackiej i jest oddzielony Ciemnosmreczyńską Przełączką od Ciemnosmreczyńskiej Turni (na zachodzie) oraz Przełączką pod Zadnim Mnichem od Cubryny (na wschodzie). Wznosi się nad Doliną za Mnichem, która jest górną częścią Doliny Rybiego Potoku (od północy), oraz Doliną Piarżystą będącą górną częścią Doliny Koprowej (od południa). Zadni Mnich jest dobrze widoczny z początkowej części drogi, biegnącej z Polany Włosienica do Morskiego Oka, ale znad samego stawu nie można go dostrzec, gdyż zasłania go Mnich. Znad Ciemnosmreczyńskich Stawów jest widoczny jedynie wierzchołek tej pięknej turni, gdyż częściowo zasłania go szeroka grań Ciemnosmreczyńskiej Turni. Natomiast wspaniały jest widok na urwiste granie Zadniego Mnicha z rejonu Mnichowych Pleców. Z góry szczyt wspaniale wygląda z Mnicha i z podejścia na Ciemnosmreczyńską Turnię, ale już ze szczytu widok jest gorszy, bo sama turnia zlewa się z tłem, którym jest północno-zachodnia ściana Cubryny. Widok z wierzchołka jest nieco ograniczony, ale urozmaicony i ładniejszy niż z Mnicha. Kopulaste Kopy Liptowskie i Miedziane wspaniale kontrastują ze skalną iglicą Mnicha. Niezwykle eksponowany wschodni uskok Zadniego Mnicha jest atrakcją samą w sobie. Zainspirował on filmowców, którzy już w 1922 roku nakręcili na nim pierwszą w Tatrach scenę zjazdu na linie do filmu „W otchłani pokuty”.
Zadni Mnich jest wspaniałym szczytem (moim zdaniem dużo piękniejszym od Mnicha) i dla bardzo doświadczonych turystów wysokogórskich stanowi jeden z najwspanialszych trudnych celów w polskich Tatrach Wysokich (obok Mnicha, Mięguszowieckich Szczytów i Żabiego Mnicha). Nazwa szczytu pochodzi od Mnicha (nawiązuje do podobieństwa tych szczytów) i od położenia (dla wędrujących znad Morskiego Oka na Przełęcz Szpiglasową jest usytuowany za „właściwym” Mnichem).
Pierwsze wejście: Janusz Chmielowski i przewodnik Klemens Bachleda, 13.09.1904 r.
Pierwsze wejście zimą: Henryk Bednarski, Józef Lesiecki, Leon Loria i Stanisław Zdyb, 13.03.1910 r.
Na wierzchołek Zadniego Mnicha nie prowadzą żadne szlaki turystyczne, toteż – wedle obowiązującego prawa – można nań wejść tylko w towarzystwie uprawnionego przewodnika tatrzańskiego. Szczyt ten jest dostępny w zasadzie tylko dla taterników, ale mogą się nań wybrać bardzo doświadczeni turyści wysokogórscy.
Wariant A
Jedyna stosunkowo łatwa (z taternickiego punktu widzenia), ale eksponowana droga pierwszych zdobywców, wiodąca zachodnią granią. Skala trudności: I-II, czyli „nieco trudno”-„dość trudno”. Czas przejścia ok. 2 godz., ale właściwej wspinaczki jest ok. 30 min.
Aby rozpocząć drogę graniową, musimy najpierw dostać się na Ciemnosmreczyńską Przełączkę. Możemy to zrobić na trzy sposoby. Wszystkie mają skalę trudności „0+”, czyli „łatwo”, a czas przejścia wynosi ok. 1–1,5 godz...
Dokończenie artykułu: GÓRY, nr 5 (180) maj 2009
Zapraszamy do lektury!
