Kruk i Lavigne zaatakowali ścianę w stylu alpejskim, bez schematów i podpowiedzi... Przygoda! Łatwo bynajmniej nie było: dużo puchu, twardy stary lód, kruchy wapień. Do Headwallu wspinali się linią House-Anderson (WI5+ M8 R/X, 1000 m), osiągając niesamowicie piękny lodowy filar wyceniony na WI5+.
Joshua Lavigne w dolnej części ściany. Fot. Jason Kruk
Następnie po kilku krótkich wyciągach mikstowych, Jason wydostał się na półkę, gdzie ku wielkiemu zdziwieniu znalazł jaskinię. Z ciekawości zaglądnęli do środka. Okazało się, że jaskinia jest większa niż przypuszczali. Po 20 minutach spaceru (sic!) zawrócili. U wyjścia jaskini spędzili komfortowy biwak.
Jaskinia w środku północnej ściany. Fot. Jason Kruk
Rano zdecydowali się iść na wprost do góry, w przeciwieństwie do drogi Anderson-House, która odbijała w lewo w łatwiejszy teren. Dzięki temu uzyskali cztery trudne wyciągi drytoolowe i jeden łatwiejszy, lecz z długim runoutem. Po wejściu na szczyt zeszli Drogą Japońską. Zabiwakowali na wschodniej flance góry i następnego dnia zeszli do schroniska.
Josh Lavigne i Jason Kruk na szczycie Mt Alberta. Fot. Josh Lavigne
Mt. Alberta (3619 m) jest piątym pod względem wysokości szczytem w kanadyjskich Górach Skalistych. Jednak w przeciwieństwie do wielu innych wierzchołków, które mają przynajmniej jedną "spacerową" drogę, szczyt Alberty można osiągnąć tylko drogą wspinaczkową. Z tego to powodu, kiedy to pod koniec dziewiętnastego i na początku dwudziestego wieku kanadyjscy i amerykańscy alpiniści, tradycyjnie prowadzeni przez sprowadzanych ze Szwajcarii przewodników, dokonywali pierwszych wejść na najwyższe szczyty "kanadyjskich Alp", nikt nawet nie próbował wejścia na Albertę.
Historię o zdobywaniu Mt. Alberta możecie przeczytać
tutaj. Polecamy również opowiadanie Rafała Sławińskiego o
pierwszym zimowym wejściu na Mt. Alberta.
Źródło: planetmountain.com, rockandice.com, GÓRY
