Najwięcej dzieje się oczywiście pod Mount Everestem. Wejście, które nas Polaków powinno ucieszyć, to czwarte wejście na Everest Ryszarda Pawłowskiego. Na szczyt wszedł 20 maja, o 6 rano czasu nepalskiego wraz z Chiri Szerpą. Pierwszy raz Pawłowski był na Evereście w 1994 roku.
Szybkiego wejścia, bez wspomagania tlenem dokonał 18 maja Ueli Steck, wraz z Szerpą Tenzingiem. Było to jego drugie podejście. W 2011 roku zawrócił około 100 metrów pod szczytem.
Do swoistych rekordów wejść na Mount Everest możemy doliczyć kolejny w wykonaniu 73-letniej (sic!) Japonki Tamae Watanabe, która stała się najstarszą zdobywczynią Czomolugmy. Poprzedni rekord należał również do niej. Miała wtedy 63 lata.
Tamae Watanabe. Fot. explorersweb.com
Słowak Peter Hamor - znany w Polsce ze wspinaczek z Piotrem Pustelnikiem i Piotrem Morawskim - zdobył Kanczendzongę, która była jego ósmym szczytem ośmiotysięcznym. Wejście odbyło się bez wspomagania tlenem z butli.
Peter Hamor. Fot. arch. Peter Hamor
Skompletowanie Korony Himalajów i Karakorum może się za to pochwalić Mario Panzeri, który wszedł 17 maja na Dhaulagiri. Jest on czwartym Włochem, który zdobył wszystkie ośmiotysięczniki bez dodatkowego tlenu. Pozostali trzej to Abele Blanc, Reinhold Messner, Silvio Mondinelli.
Mario Panzeri. Fot. arch. Mario Panzeri
Poniżej lista ośmiotysięczników Mario Panzeriego
1988 - Cho Oyu (8 201 m)
1989 - Everest (8 856 m)
1990 - Everest (8 856 m)
1991 - Makalu (8 463 m)
1992 - Everest (8 856 m)
1996 - K2 (8 611 m)[
1997 - Lhotse (8 516 m)
1998 - Annapurna (8 091 m)
2004 - Everest (8 856 m)
2005 - Annapurna (8 091 m)
2006 - Makalu (8 463 m)
2006 - Gasherbrum II (8 035 m)
2008 - Nanga Parbat (8 125 m)
2008 - Broad Peak (8 047 m)
2009 - Manaslu (8 163 m)
2010 - Shisha Pangma (8 027 m)
2011 - Kangchenjunga (8 586 m)
2011 - Gasherbrum I (8 068 m)
2012 - Dhaulagiri (8 167 m)
Wracając jeszcze do Polaków to Kinga Baranowska wycofała się 19 maja z ataku szczytowego na Lhotse. Poniżej komentarz Kingi zamieszczony na jej profilu na fb.
"Niestety nie weszliśmy, musieliśmy zawrócić (niedaleko szczytu nota bene), gdyż zrobiło się późno i rozpętał się bardzo silny wiatr. Musieliśmy schodzić po nocy, a to już niebezpieczne, tym bardziej że wspinamy się bez tlenu. Na Lhotse nie ma też poręczy, a kuluar dość wylodzony, co zabiera dużo czasu. Nie zdecydowaliśmy co dalej, damy znać".
Kinga
Na 100% wyprawę kończy ekipa szturmująca Manaslu. Rekordowe opady śniegu uniemożliwiły jakąkolwiek sensowną akcję górską.
Źródła: explorersweb.com, polskihimalaizmzimowy.pl, planetmountain.com
