Życiorys Sabały pozostawał w sferze domysłów. I to na ogół wystarczało, jak zwykle w odniesieniu do ludzi symboli, znacznie prawdziwszych w romantycznych wspomnieniach, literaturze wyższych i niższych lotów, sztukach plastycznych niż rzeczywistości - pisze Antoni Kroch (Tatry nr 3(33) 2010, s. 134).
Sam autor Wiesław A. Wójck tak pisze o swojej publikacji:
Oddając niniejszą książkę do rąk Czytelnika, pragnę podzielić się z Nim kilkoma wspomnieniami i refleksjami. Powstawała ta książka przez wiele lat, a za jej akuszera należy uważać Macieja Pinkwarta, który, kiedy w 1986 r. ukazał się tzw. papieski tom „Wierchów” (dedykowany Janowi Pawłowi II jako członkowi honorowemu Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego), zawierający m.in. mój artykuł pt. Prawda o śmierci Sabały, podczas jednego z towarzyskich konwentykli na Ciągłówce, bodaj czy nie na moich tamtegorocznych imieninach, rzucił pod moim adresem uwagę, abym zabrał się za napisanie szczegółowej biografii Sabały, o którym – jak mówił – w gruncie rzeczy niewiele wiadomo. Tę propozycję, rzuconą – jak mniemam – półżartem, półserio, początkowo również i ja tak potraktowałem, później jednak doszedłem do wniosku, że przecież przy mojej ciągłej, zawodowej, ale i hobbystycznej, penetracji piśmiennictwa górskiego, a także rozmaitych źródeł archiwalnych – mogę gromadzić także rozmaite sabaliana, na które przy okazji się natknę. No i tak to się zaczęło...
Książka podzielona jest na cztery części: pierwsza biograficzna (
Żywot i sprawa Jana Gąsienicy Krzeptowskiego zwanego Sabałą), część druga: (
Dzieje recepcji i kultu Sabały) opowiada o postaci Sabały w twórczości zarówno w literaturze jak i sztuce. Część trzecia -
Kalendarium życia Jana Krzeptowskiego Sabały, gdzie zawarto najważniejsze informacje z życia największego "zakopiańskiego celebryty" i część ostatnia
Bibliographia sabaliana (Materiały). Poza treścią w książce zawarte zostały materiały fotograficzne.
Źródło: Tatrzański Park Narodowy oraz
Antoni Kroh. "O Sabale prawie wszystko", TATRY 3 (33) 2010, s. 134.