Laila Peak jest prawdziwą ozdobą Ghondokhoro i częstym obiektem fotografii trekkersów ze względu na niesamowity kształt lodowo-skalnej iglicy. Z tej samej przyczyny przyciąga uwagę wspinaczy. Szczyt zdobył w 1987 roku zespół brytyjski w składzie Simon Yates, Tom Curtis, Andy Cave, Sean Smith.
Polacy próbowali wejść na Lailę dotychczas tylko raz (2007 r., wyprawa gorzowskiego Speleoklubu „Gawra” – w tym miejscu podziękowania dla Jarka Woćki za szczegółowe informacje o górze), jednak trudne warunki śnieżne-lodowe zadecydowały o tym, że ekipie zabrakło ok. 200 m do szczytu.
Laila miała także próbę narciarską – w 2005 roku z wysokości ok. 150 m poniżej wierzchołka – wyżej napotkali „stromy lód” – zjechali na nartach Frederik Ericsson (zginął w zeszłym roku na K2) i Jörgen Aamot.
Przykłady obu tych prób świadczą o tym, że kluczowe dla wejścia na szczyt jest właśnie ostatnie 200 m. Wspinaczka na Laila Peak wymaga pokonania 1500–1700 m przewyższenia w terenie śnieżno-lodowym o średnim nachyleniu 55 stopni, często z iluzoryczną asekuracją.
Plan działania zakłada wejście na przełęcz w grani zachodniej prawym skrajem lodowca (ten sam wariant obrali Gorzowianie w 2007 r.) i założenie tam obozu. Stamtąd zespół zamierza wykonać trawers diagonalny północno-zachodniej ściany.
Postępy wyprawy będzie można śledzić za pośrednictwem patronów medialnych oraz profilu na
Facebooku.
Wojciech Grochowski, Maciej Bryński
