Na ścianie istnieją obecnie dwie drogi: amerykańska oraz norweska. Wszelkie informacje o przedsięwzięciu można znaleźć zarówno na stronie projektu
www.4zywioly.net jak i blogu Marka Raganowicza
www.reganclimbing.com. Serdecznie dziękujemy wszystkim, bez których pomocy wyprawa nie doszłaby do skutku.
4 żywioły to projekt wspinaczkowy, który powstał w 2009 roku. Jego pierwotne założenia opierały się na wytyczaniu solowych dróg w 4 charakterystycznych dla gór żywiołach będących z kolei wizytówką 4 legendarnych rejonów górskich.
Alaska stała się więc wizytówką zimna, Patagonia wiatru, Ziemia Baffina Wody, a Wenezuela Tropiku. Celem w każdym z tych rejonów jest możliwie największa i najtrudniejsza ze ścian. Do każdej z nich należy podejść indywidualnie, w innym stylu, użyć innej techniki wspinaczkowej, ubioru, sprzętu. Z czasem projekt ten jednak zaczął żyć własnym życiem, nie wzbraniałem się przed tym. Przechodził proces ewolucji, który zresztą trwa do dnia dzisiejszego.
Do udziału w kolejnych wyprawach zaproszeni zostali wybitni polscy alpiniści pompując w niego swój indywidualizm i niesamowite pomysły. Celem Żywiołów jest nie tylko wytyczenie nowej drogi, testy sprzętu, ale od niedawna również wspieranie dzieci z chorobami nowotworowymi poprzez „Fundację Spełnionych Marzeń”. Na naszych stronach umieszczone są przyciski PayPal umożliwiające bezpośrednią wpłatę na konto Fundacji. Jeśli chcielibyście duchowo wesprzeć nasz projekt wesprzyjcie finansowo naszą fundację. Wpłacane pieniądze trafiają bezpośrednio na jej konto.
Początki projektu nie były proste. Dwie nieudane wyprawy solowe na Alaskę i do Patagonii to niezbyt optymistyczny wynik 2:0. Nie wpłynęło to jednak w żaden sposób na motywację do dalszej walki. Należało jedynie zmienić taktykę. Kolejna wyprawa do Wenezueli na Acopan Tepui zakończyła się już pełnym sukcesem i wytyczeniem nowej 650-metrowej drogi o trudnościach 7c. 2:1 i to jeszcze nie koniec gry.
W kwietniu 2012 roku rozpoczyna się wyprawa na Ziemię Baffina – żywioł woda. Trudno dopasować ten rejon do wody, ponieważ w okresie naszej działalności fiordy skute będą grubym lodem, jednak z pewnością będziemy mieli z nią do czynienia w przypadku szybszych roztopów lub opóźnienia w trakcie wspinaczki w ścianie.
Polas Sun Spire. Fot. Bjarte Bo
Północna ściana Polar Sun Spire jest jednym z największych wyzwań we wspinaczce wielościanowej. Pomiary wysokości z 1998 r. wykazały równo 1524 metrów, więc jest to jedno z największych skalnych urwisk na świecie przewyższające o około 200 metrów zerwy legendarnej Great Trango Tower w Himalajach Karakorum.
Pierwszym zespołem, który wytyczył tam drogę był amerykański trzyosobowy team: Mark Synnott, Warren Hollinger i Jeff Chapman. Swoją drogę nazwali "The Great and Secret Show" wyceniając trudności na VII, 5.11, A4, WI3. Zespół spędził w ścianie 39 dni na przełomie maja i czerwca 1996 r., wspinając się ekstremalnych warunkach. Kluczowym problemem było pokonanie strefy przewieszenia w środkowej części ściany, co zajęło zespołowi 17 dni. Drugą drogę wytyczył czteroosobowy zespół norweski: Bjarte Bo, Halvor Hagen, Torkel Roili, Odd-Roar Wiik wspinając się przez 19 dni w maju 2000 r. Trudności drogi norweskiej wyceniono na VII, 5.10, A4, a wspinacze spędzili w ścianie 19 dni.
Dostęp do ścian niejednokrotnie jest możliwy jedynie z pokładu łodzi lub zamarzniętego zimą fiordu. Usytuowane w głębi fiordów ściany czasami odbierają siłę oceanicznych zmian pogody, które uderzają w nie z dużą mocą. Odzież przeciwdeszczowa jest niezwykle ważna, by zachować komfort oraz właściwą termikę ciała. W trakcie opadów ścianami spływają szerokie kaskady wody przemaczając wszystkie warstwy odzieży oraz sprzęt. Wszystko musi być odpowiednio zabezpieczone.
Zarówno plecaki jak i odzież musi posiadać materiał gore-tex oraz odpowiednie szycie zapobiegające podciekaniu mocnego strumienia wody. W trakcie zimy duże znaczenie odgrywa odzież termiczna, chroniąca przed wychłodzeniem. Północna wystawa ściany jak również niskie, spadające do - 30 St C temperatury powodują, że sama wspinaczka staje się o wiele bardziej wymagająca i niebezpieczna.
Polar Sun Spire, 1525-metrowa ściana położona jest w głębi Sam Ford Fjord. Celem wyprawy jest pokonanie nowej drogi środkiem ściany, na której wytyczone zostały do tej pory dwie drogi (amerykańska i norweska). Skąpa ilość informacji o rejonie nie pozwala nam dokłądnie określić przebiegu planowanej trasy, jak również stawia wiele znaków zapytania. Członkami wyprawy są Marek
Regan Raganowicz i Marcin
Yeti Tomaszewski (czyli ja : ), dwójkowy zespół przygotowany do wielodniowej wspinaczki w stylu big wall.
W trakcie wytyczania nowych dróg na ponad kilometrowej wysokości ścianach bardzo istotna jest taktyka. Zespół powinien być całkowicie samodzielny i przygotowany do nie tylko dużych trudności technicznych ściany, ale również naglych zmian pogody oraz innych niebezpieczeństw rejonu polarnego (białe niedźwiedzie).
Ziemia Baffina. Fot. 4zywioly.net
Na Ziemię Baffina wybieramy się w zespole dwuosobowym, co zważywszy na tak ambitny i wielki cel jest bardzo śmiałą decyzją.
Po wyprawie na Ziemię Baffina bez względu na jej wynik rozpoczniemy rewanż z pozostałymi żywiołami.
Zima 2012-1013 rewanż z Wiatrem – Patagonia, Fitz Roy.
Lato 2013 Pakistan, próba wytyczenia nowej drogi na Trango Tower lub Great Trango Tower.
Zima 2014 rewanż z Zimnem – Alaska Mount Dickey.
Trzymajcie za nas kciuki!
Marcin yeti Tomaszewski
www.geronimo.civ.pl
* Ziemia Baffina – największa wyspa Archipelagu Arktycznego, druga pod względem wielkości wyspa Arktyki po Grenlandii oraz 5. na świecie. Jej powierzchnia wynosi 507 451 km². W większej części położona jest za kołem podbiegunowym. Populacja wyspy wynosi ok. 12,7 tys. osób (2005). Jej nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego odkrywcy Williama Baffina, który badał wyspę na początku XVII wieku.
Źródło: wikipedia
