Jako kontynuacja prac eksploracyjnych z grudnia zeszłego roku w Słonecznych Skałach w Dolinie Szklarki, w ostatnich dniach powstało kilka nowych dróg o niewygórowanych trudnościach.
Przypomnę, że pierwsze nowe ubezpieczone drogi w tym sezonie powstały dokładnie 2 stycznia na skałce Płot obok Ogrodzieńca. Są to od lewej Wylądujemy W Nocy VI.1+ (3R+ST) i Najkrótszy Dzień VI (3R+ST). Po zakończeniu prac wiertniczych na Ogrodzieńcu, które wykonałem wspólnie z Piotrem Drobotem, do poprowadzenia pozostały dwa projekty. Na razie poprowadziłem pierwszy z nich: wybitny filar na prawo od Środka Przeciwbólowego (prostowanie Pachniesz Ben-Gayem): Zapach Wyjścia VI.3 (8R+ST).
Jacek Trzemżalski na Plamy na Słońcu. Fot. Marcin Mikołajczyk
Na tej samej skale korzystając z ringów z sąsiednich dróg (komfortowa asekuracja) Mariusz Biedrzycki poprowadził wybitny komin pomiędzy Kurskiem Ekiperskim a Alibido: Łojotok V+ (7R+ST). Beata Żbikowska poprowadziła swój projekt pomiędzy Czystą Formaliną a Uszy Szeroko Przymknięte, akceptując „narzuconą z góry nazwę”: Kapitan Żbik V+ (5R+ST). Droga kończy się na łańcuchu w środku ściany.
W okolicach Przełazu poprowadziłem 3 nowe drogi. Na prawo od Gosiaczków... powstała droga XP VI+ (4R+ST). Tym samym Gosiaczki wzbogaciły się o łańcuch. Po zrzuceniu solidnego bloku na lewo od Gosiaczków powstała droga A Vista VI.2 (4R+ST), a jeszcze bardziej po lewej pouczająca trasa Plamy Na Słońcu VI.1/1+ (4R+ST) – na cześć nowego utworu Kazika Staszewskiego.
Współautorem tych trzech dróg jest Miłosz Jodłowski. Przy okazji wspólnie z Miłoszem ubezpieczyłem także nieodległą drogę Marzenie Drwala VI.1 (4R+ST). Podziękowania za „odtradowanie” drogi należą się Pawłowi Olendzkiemu, który jako pierwszy poprowadził Marzenie... na własnej asekuracji.
Ostatnia nowość to linia łącząca początek Dziurki Prezesa z filarem na lewo od drogi Siedem Nieszczęść Z Albatrosa (2 nowe ringi). Inspiratorem drogi Funt Kłaka VI.3+ (6R+ST) jest Edi Dolak, a dedykowana jest zasadniczo tylko wiernym miłośnikom Słonecznych. Droga powstała po to, by linią ringów wyznaczyć „naturalny” ogranicznik na Albatrosie – sporna dwójka znajduje się teraz poza liną ringów z Kłaka. Na Kłaku nie korzystamy z żadnej części depresji, gdzie kończą się trudności Dziurki. Mimo tych niedogodności linia oferuje całkiem estetyczne przechwyty. Zapraszam do powtórzeń. Wszystkie prace zostały wykonywane w ramach projektów ekiperskich Komisji Wspinaczki Skalnej PZA.
