Gdy doznasz kontuzji, bardzo ważna jest aktywność i wzięcie rehabilitacji w swoje ręce. Lekarze i fizjoterapeuci nie mogą nic zrobić za ciebie. Szybkie zaleczenie urazu wymaga sporego nakładu pracy – przykładanie lodu, wcieranie rozmaitych maści, wykonywanie określonych ćwiczeń, rozciąganie, znalezienie dobrego terapeuty i częste wizyty u niego – to wszystko może zająć więcej czasu niż normalny trening wspinaczkowy.
Ponadto kontuzja może przyczynić się do zrobienia postępu w zakresie innych wspinaczkowych umiejętności. Zawsze nienawidziłam treningu na campusie czy chwytotablicy, ale kiedy zwichnęłam kostkę, zaczęłam stosować te metody i w rezultacie wróciłam do wspinania silniejsza. Gdy miałam kontuzję kolana, trenowałam wspinanie na jednej nodze, dzięki czemu poprawiłam swoją dynamikę. Oczywiście trudniej jest znaleźć sposób, aby trenować, kiedy ma się kontuzję palców, łokci czy barku, ale przy odrobinie wyobraźni jest to możliwe.
Dla mnie kontuzja jest znakiem. Kiedy już się zdarzała, zawsze pytałam siebie, co źle zrobiłam. Co moje ciało chce mi w ten sposób powiedzieć? Odpowiedź prawie zawsze była taka sama – wspinanie stało się rutyną i potrzebujesz odmiany. Jedź w skały, zmień styl treningu albo po prostu dobrze odpocznij, zregeneruj ciało, odnów zapasy fizycznej i mentalnej energii. Znajdź nową motywację i sens treningu.
Zatem nawet jeśli w pierwszym momencie kontuzja zawsze wydaje się czymś negatywnym, to jako doświadczenie może cię wiele nauczyć i sprawić, że staniesz się lepszym wspinaczem. Musisz po prostu spojrzeć na to bez emocji, dostrzec, co robiłeś źle i uczynić wszystko, aby to naprawić. Zerwij z rutyną i przełam bariery!
Martina Čufar
Zapraszamy do przeczytania dużego materiału o kontuzjach w GÓRACH, nr 12 (175) grudzień 2008. Znajdziecie tam porady oraz wypowiedzi także innych wspinaczy.
