Buty adidas Terrex Fast R - bardzo wygodne i oddychające

Każdy ma swoje przyzwyczajenia i „patenty” na działanie w terenie. Mój sposób to lekkie, niskie buty trailowe (zimą oczywiście grubsza skarpetka niż latem) Po pierwsze, duuuuużo chodzę. Zimą pracuję w górach. Jestem instruktorką narciarstwa oraz pilotką wycieczek i szczególnie to drugie zajęcie wymaga ode mnie codziennego pokonywania kilometrów „per pedes”. Eleganckie kozaki czy ocieplane, cięższe zimowe buty odpadają, jeśli trzeba być szybkim pod górkę i w dół – i to wielokrotnie. Po drugie: lubię biegać i dzięki mojemu patentowi – te same buty mam do biegów i pracy – co znacznie ogranicza ilość mojego bagażu, a podróżuję niemało. Po trzecie, po długich godzinach w narciarskich skorupach uwielbiam uczucie, kiedy moja stopa może znowu pracować w wielu płaszczyznach. Wtedy od razu czuję, że to już jest „fajrant”.

Zwykle to rozwiązanie oprócz zalet ma też wady: bywa zimno, bo trailowe butki nie są ocieplane. Bywa mokro, albowiem z istnieniem albo skutecznością membrany jest różnie. Bywa ślisko, gdyż podeszwy raczej nie są konstruowane na lód i śnieg. Mam tego świadomość, więc nigdy nie narzekam. ale jeśli mogę, poszukuję doskonalszych wersji „zimowego tenisówka”.

Jakie są pierwsze wrażenia?

Buty są ładnie wykonane i lekkie. Podeszwa „TRAXION”, wyprodukowana przy współpracy z producentem opon Continental, ma dawać wysoką przyczepność. Ciekawym rozwiązaniem jest system amortyzacji pięty „FORMOTION”. Cholewka buta wykonana jest z materiału dość wysoko oblanego gumą (czubki palców) i plastikiem (pięta). Dodatkowo jest szybki system sznurowania butów oraz wysoko wszyty język z piankowym zakończeniem.

Przez moment zastanawiałam się, czy usztywniona z zewnątrz twardym plastikiem pięta oraz piankowe zakończenie języka nie będą narażały użytkownika na niewygodę, ale okazało się, że te obawy były całkiem nieuzasadnione.

W jakich warunkach przetestowałam buty?

We wszystkich możliwych zimą. Poranne biegi zaśnieżoną i zalodzoną drogą, wędrówki wydeptanymi w śniegu ścieżkami, czasem skróty w śniegu po uda, błoto, a także roztopiona śnieżna breja. Zima 2013 nie rozpieszczała, szczególnie w górach. W każdym razie zielone Terrex’y były grane „non stop”.

Jakie są moje spostrzeżenia?

Przede wszystkim świetna przyczepność i kontrola. W tym roku chyba nie zaliczyłam ani jednej gleby spowodowanej poślizgnięciem – a okazji było wiele. Właściwie im trudniejsze warunki, tym lepiej buty wypadały w porównaniu z konkurencją z lat poprzednich. Jeśli chodzi o bieganie – to Terrexy są sztywniejsze niż moje biegowe buty, na warunki zimowe nadawały się doskonale. System oddzielonej od podeszwy pięty (Formotion) dopasowuje się do sposobu poruszania, płynnie redukując wstrząsy, szczególnie pomocne przy zbieganiu z górki. Dodatkowym atutem butów jest fakt, że podeszwa dobrze izoluje przed zimnem przenikającym z podłoża. Gumowa ochrona palców oraz plastik nad podeszwą wokół śródstopia i pięty nie tylko chronią przed uderzeniami, ale są także dodatkowym utrudnieniem dla wilgoci.

Bardzo się też przyzwyczaiłam do szybkiego systemu sznurowania. Stopa jest dobrze trzymana, i nie ma kłopotów z rozwiązującymi się sznurówkami. Mam drobne zastrzeżenia co do blokady, za pomocą której reguluje się zawiązanie buta – w moich czasami się zacinała – co powodowało, że przy zdejmowaniu ich musiałam chwilę czasu poświęcać na odblokowanie. Ten fakt wpłynął też na szybsze zmechacenie sznureczków w mojej parze. Poza tym mogłyby być one nieco krótsze. Ale ogólna nota bardzo wysoka. Szczególnie super uczucie, jak się jest dziewczyną i czeka się na innych, co jeszcze wiążą buty ;)

Dalszą część testu przeczytacie tutaj >>

Tekst: Pola Janczar