Słoweńcy w Tybecie

Zapewne wielu z nas pamięta jeszcze niesamowitą prelekcję Marko Prezelja, jaką mieliśmy przyjemność obejrzeć w grudniu zeszłego roku w ramach III KFG. Opowiadając o swoich wspinaczkowych początkach na wielkich ścianach, Marko wspominał, że jego partner Andrej Štremfelj był dla niego zarazem nauczycielem alpejskiego rzemiosła. Być może zachęcony wynikami swojego ucznia Andrej  wziął pod opiekę kolejnego świetnie zapowiadającego się, młodego (23 lata) słoweńskiego wspinacza Roka Zalokara. Za swój cel obrali oni jeden z ostatnich dziewiczych siedmiotysięczników w Nepalu – Janak Chuli (7090 m). Ich linia biegła efektownym południowo-zachodnim filarem liczącym około 1200 metrów. Zespół wszedł w ścianę 5 maja i wspinając się lodowo-śnieżnym terenem, dotarł do headwalla znajdującego się miej niż 300 metrów od szczytu. Tutaj zabiwakowali. Następnego dnia pokonali dwa bardzo trudne lodowe wyciągi, trawersując pod skalnym spiętrzeniem w celu znalezienia jakiegoś łatwiejszego kuluaru prowadzącego na szczyt. Niestety, niczego takiego nie znaleźli, a dalszy trawers wyglądał coraz trudniej, zdecydowali się więc na wspinaczkę w górę przez trudny, mikstowy teren (na wysokości około 7000 metrów!). Po pokonaniu trzema wyciągami headwalla, o 14.30, 6 maja stanęli jako pierwsi ludzie na szczycie.  

Porównując drogę ze swoimi wcześniejszymi wspinaczkami, Štremfelj ocenia ją na trudniejszą od północno-wschodniej ściany Menlugtse (7181 m, którą pokonał w 1992 r. wraz z Marko Prezeljem), a nieco tylko łatwiejszą od Filara Croza na Grandes Jorasses zimą. Dla Andreja była to już druga próba zdobycia tej góry. Jesienią 2005 roku, próba wejścia południową ścianą zakończyła się na podwierzchołkowym plateau.

Zdjęcia  http://climbing.com/news/hotflashes/slovsbagjanak/

6 (145) 2006

(kg)