2006-11-12

Sezon w Yosemite

Nie po raz pierwszy główną rolę w doniesieniach z Doliny odgrywa Amerykanin Dean Potter.

Niespotykane upałów, jakie nawiedziły dolinę Yosemite już w połowie maja i trwały aż do końca września, nie przeszkodziły w kilku interesujących przejściach. Nie po raz pierwszy główną rolę w doniesieniach z Doliny odgrywa Amerykanin Dean Potter, specjalista od szybkich przejść i solówek, który w ostatnim sezonie realizował się głównie w drugiej z tych dyscyplin.
W numerze czerwcowym pisaliśmy o solówkach na Seperate Reality i Dog’s Roof. Było to pierwsze solowe przejścia tych dróg. Okazało się, że wszystkie te „żywce” były tylko „rozgrzewką” przed kolejnym celem – drogą Heaven, z trudnościami sięgającymi 5.12d/13a (okolice francuskiego 7c/+). Znajdujące się wysoko nad dnem Doliny Heaven jako pierwszy klasycznie w połowie lat dziewięćdziesiątych przeszedł Ron Kouk. Po tym sezonie Potter może się pochwalić całkiem pokaźnym i imponującym zestawem solówek w Yosemite, w którym znalazły się: Astroman 5.11c, Blind Faith 5.11d, The Regular North Face of Rostrum 5.11c, Separate Reality 5.12a, Dog`s Roof 5.12b i Heaven 5.12d/13a.
Dean zaangażował się też w inny, świadczący o jego ogromnej wszechstronności, wspinaczkowy projekt. Mowa o przejściu w non stopie drogi Reticent Wall VI 5.7 A5. Tę linię, ciągle uważaną za jedną z najtrudniejszych dróg hakowych na ścianie El Capitana, wytyczył w 1995 roku zespół Steve Gerberding, Lori Reddel i Scott Stowe. Startuje ona z półki Lay Lady Ledge, do której dochodzi się drogą New Dawn (VI 5.8 C3, 11 wyciągów). Z 21 wyciągów jakie zawiera, aż 14 jest wycenionych na modernistyczne A3 lub więcej. Droga ta dotychczas doczekała się jednego polskiego powtórzenia. Wiosną 1999 roku podczas 15-dniowej samotnej wspinaczki przeszedł ją Jacek Czyż, było to dopiero 9 przejście, a 4 solo.
Potter wspinał się w towarzystwie Ivo Ninova i Ammona McNeely (prawdopodobnie „najszybszego” aktualnie wspinacza w Dolinie). Zespół ten pokonał Reticent Wall w czasie 34 godzin i 57 minut (przewodnikowy czas wspinaczki to co najmniej 8 dni, najszybsze dotychczasowe przejście, o którym nam wiadomo trwało 5 dni). Nikt z zespołu nie robił tej drogi wcześniej. Przy okazji warto zaznaczyć, iż dla Ammona była to 37 droga na ścianie, a także 50 przejście El Capitana.
Ivo Ninov jest też współautorem nowej klasycznej drogi/kombinacji na ścianie El Capitana. W zespole z Nicolasem Favresse (Belgia) wytyczył on Lost in Translation (V 5.12b/c R, 10 wyciągów). Linia ta biegnie na skraju wschodniej ściany El Captain, a cześć jej wyciągów pokrywa się z hakowymi drogami Waterfall Route, Get Whacked, Darkstar i Chinese Water Torture. Na przebycie tej drogi Ivo i Nicolas potrzebowali 27 godzin i była to ich pierwsza przystawka. Asekurowali się jedynie z istniejących przelotów (wymienili 4-5 starych spitów) i zakładanych kostek oraz friendów. Dla Favresse była to trzecia wizyta w Dolinie Yosemite. Podczas swoich poprzednich pobytów przeszedł on między innymi Free Ridera VI 5.12d (oprócz jednego wyciągu wszystko OS), a także wytyczył nową 12-wyciągową drogę L`Appât VI 5.13a, biegnącą zaledwie 60 metrów na prawo od Yosemite Falls. W Europie znany jest głównie ze swoich trudnych wspinaczek sportowych, chociażby z przejścia Estado Critico 9a w Siuranie.

W Dolinie Yosemite przebywał też w tym roku David Lama, który zrezygnował ze startów w trzech edycjach Pucharu Świata, odbywających się w Azji, na rzecz tradycyjnego wspinania w USA. Przypomnijmy, że 16-letni David jest tegorocznym Mistrzem Europy na panelu i od tego roku znakomicie spisuje się w „dorosłym” Pucharze Świata. Niestety, wysokie temperatury uniemożliwiły mu realizację jego planów związanych z El Capitanem. Na „pocieszenie” David przystawił się do West Face (V 5.13a, A0, 10 wyciągów) na Leaning Tower i 9 sierpnia linia ta doczekała się pierwszego przejścia w stylu OS. Przypomnijmy, że West Face, znajdujące się na najbardziej wywieszonej ścianie Ameryki, po raz pierwszy hakowo pokonał w 1961 roku Werren Harding. Uklasycznienia większości drogi dokonał w 2001 roku zespół w składzie Leo Houlding i Jose Pereyra. Hakowe (drabina spitów) pozostały jedynie dwa pierwsze wyciągi. W 2004 roku Adam Stack i Justin Sjong dokonali drugiego przejścia klasycznego, a zaraz po nich trzecie powtórzenie, a zarazem pierwsze flashem, zaliczył asekurowany przez Stacka Tommy Caldwell. W 2005 roku West Face po raz pierwszy klasycznie pokonały panie Lynn Hill i Katie Brown W tym roku drogę pokonał klasycznie również polski zespół Adam i Paweł Pustelnicy.

Od kilku już lat sezon jesienny w Yosemitach spędzała dość liczna grupa polskich wspinaczy. Jak się okazuje w tym roku naszego honoru broni dzielnie tylko Marta „Młoda” Czajkowska. Ona także donosi o niesamowitych upałach. Jednak mimo tych przeciwności udało jej się pokonać dwa przepiękne klasyki, jakimi są Salathe Wall (VI 5,9 C2 35 wyciągów) i North America Wall (VI 5,8 C3 28 wyciągów). Na obu drogach Marta wspinała się w towarzystwie Davida Griffa i na obu prowadziła ich kluczowe połowy . Wspinaczka na Salathe zajęła im 4 dni (3 biwaki w ścianie). Totalny upał sprawił, że zespół był praktycznie jedynym w ścianie. Na pokonanie NAW zespół potrzebował także 3 biwaków w ścianie plus zaporęczowanie 4 pierwszych wyciągów. Obie drogi pokonano w stylu clean, a Marta jest prawdopodobnie pierwszym polskim wspinaczem, który przeszedł tak ważną i historyczną drogę jaka jest North America Wall.