Masywny obryw skalny w Dolomitach

Pod koniec sierpnia w ścianie działał Alexander Baù, który wymienił na kilku drogach stare haki, oraz dołożył linię zjazdów, tak aby uniknąć żmudnego zejścia przez Val dei Cantoni (przyp. Red. - nieco dyskusyjna była ta linia zjazdów). Jednakże obryw wszystko zniszczył. Piussi praktycznie nie istnieje, Livanos został zniszczony w dolnej części. Dolne warianty dojściowe do wielu dróg, zostały zmiecione przez lawinę kamienną. Wygląda na to, że ta część ściany przez długi czas będzie omijana.

Obryw na Cima Su Alto. Fot. Dolomiti Emergency

Su Alto to ściana na której działało mnóstwo alpinistów włoskich. W historii jej podboju przewijają się takie nazwiska jak Cassin, Soldà, Conforto, Comici.

Pierwszy raz pokonana w 1938 roku. Oczywistym problemem było „Grande Diedro”, wielkie zacięcie przebiegające przez ścianę. W dniach 10-12  sierpnia 1952 roku rozwiązali go Georges Livanos i Robert Gabriel.

Filar Piussiego to jedna z jego ostatnich wielkich wspnaczek. Wytyczona w dniach 15-18 sierpnia 1967 roku w składzie:  Ignazio Piussi, Aldo Anghileri, Alziro Molin, Ernesto Panzeri, Guerrino Carboni.

Po lewej ściana przed obrywem (od lewej Piussi, Livanos), a po prawej po obrywie. Fot. Dolomiti Emergency

Warto wspomnieć, że obie te drogi pokonali Polacy. Pierwszego polskiego przejścia Drogi Livanosa dokonali Kazimierz Liszka i Adam Trzaska (4-5 sierpnia, 1967 roku), a Filar Piussiego przeszli jako pierwsi zimą (+ nowy wariant) Andrzej Czok, Zbigniew Laskowski, Janusz Skorek i Aleksander Warm (4-9 marca 1977).

Ogólnie w górach sporadycznie zdarzają się ogromne obrywy, które niszczą całe połacie ścian, z drogami wspinaczkowymi. Chyba najsłynniejsze są obrywy na Petit Dru.

Źródło: planetmountain.com