Ciąg dalszy walk o Płetwę Rekina

Ostatnio donosiliśmy o drugim przejściu ściany Meru Peak przez czeski zespół w składzie Marek Holecek i Jan Kreisinger. Ich nowa droga z założenia miała biec przez imponujący headwall, znany pod nazwą Płetwą Rekina (Shark`s Fin). Po 9 dniach wspinania ściśle ostrzem filara, z powodu nagromadzenia trudności, Czesi wytrawersowali do istniejącej drogi Shangri La (ED 6a A1/A2 M5 75 stopni) autorstwa Walerego Babanowa i nią to kontynuowali swoją wspinaczkę aż do szczytu. W ten sposób powstała nowość Filkuv Nebesky Smich (ED 7a, M5, 80 stopni, 2000 m). Zarazem po raz kolejny mityczny headwall pozostał dziewiczy. Okazało się, że kilka tygodni wcześniej przed zespołem czeskim działała tam duża ekspedycja japońska w składzie Hiroyoshi Manome, Yasushi Okada, Makoto Kuroda i Yasuhiro Hanatani. Jej celem było także wytyczenie linii, biegnącej przez wspomnianą wyżej formację. Zespół ten miał już z górą niewyrównane rachunki. W 2004 roku, podczas swojej pierwszej próby, wspinając się w stylu big wallowym, Japończycy osiągnęli wysokość 6100 metrów. Niestety, w wyniku lotu Hanatani złamał sobie obie nogi i wspinacze musieli rozpocząć dramatyczny odwrót. W tym roku rozpoczęli oni swoją wspinaczkę w stylu „kapsułowym” linią pierwszej próby Babanowa (tą samą linią wspinali się też Czesi). Niestety, cały czas doskwierała im fatalna pogoda. W związku z tym postanowili odbić (z Obozu I, na wysokości około 5300 metrów) w prawo i trzema trudnymi mikstowymi wyciągami połączyli się z drogą pierwszego wejścia. Kontynuując wspinaczkę tą linią, 26 sierpnia o 7.30 rano, jako drudzy w historii osiągnęli wierzchołek góry. Zejście nastąpiło drogą wejścia. Całość akcji z obozu pierwszego na szczyt i z powrotem zajęła im trzy dni. Zatem mityczna Płetwa Rekina ciągłe pozostała niezdobyta. Ciekawe czy na długo?

11 (150) 2006

(dg)