Nie są Alexem Honnoldem, nie są braćmi Huber… Dlatego przejście mitycznego The Nose zajęło im cztery dni zamiast 2 godzin. No i do tego używali asekuracji…;-) Ale dzięki temu możemy prześledzić ich wyczyn krok po kroku i zaznajomić się z każdym wyciągiem tej majestatycznej drogi:
Do mrożących krew w żyłach dokonań Alexa Honnolda jesteśmy, można powiedzieć, przyzwyczajeni:-). Jednak to czego teraz dokonał Amerykanin jest przesunięciem barier dużo, dużo dalej (a raczej wyżej).
Na taką pogodę czekałem prawie 2 lata. Z branych pod uwagę potencjalnych partnerów w tym czasie mógł pojechać tylko Paweł Migas (Świętokrzyski Klub Alpinistyczny) i Jacek Czech, mój syn („W SKALE” Team, KS „Kandahar”). Warunki w ścianie nadal pozostawały tajemnicą, jednak opcja dużej ilości śniegu była bardzo prawdopodobna gdyż przez wiele dni poprzedzający nasz wyjazd opad śniegu był znaczny.
Dzikie zwierzęta, urywające się spity, wielka ściana i wielka przygoda… Zobaczcie co Alex Honnold i Cedar Wright zmajstrowali na Mt. Poi - „największym afrykańskim big wallu”.
Fabian Buhl był bulderowcem z niemałymi sukcesami. Jednak po dwukrotnym złamaniu nogi postanowił przerzucić się na mniej kontuzyjny sport - czyli górskie, wielowyciagowe wspinanie:-). Jak się okazało moc wyrobiona podczas powtórzeń takich ekstremów jak np. Dreamtime 8C ładnie przełożyła się na wielkie ściany. Pierwszą wielowyciągówką, którą pokonał była Prinzip Hoffnung 8b+! Później przyszła kolej na między innymi Silbergeier 8b+. Teraz Fabian postanowił wytyczyć samotnie nowa linię na Sonnwendwand w Austrii. Zobaczcie jak wyglądało solowe prowadzenie Ganesha 8c.
Debiut na wielowyciągówce nie jest łatwa sprawą. Nawet jeśli jest się wspinaczem (bądź wspinaczką:-) z ósemkami ce na koncie.
Należący do teamu The North Face Siebe Vanhee oraz dwóch jego belgijskich kolegów Sean Villanueva i Nicolas Favresse z powodzeniem ukończyli pierwsze klasyczne przejście drogi "El Regalo de Mwono" w Patagonii. Pokonanie trudności wschodniej ściany Torre Centrale del Paine wycenionej na 8a (5.13b) zajęło wspinaczom 19 dni.
Na szczycie było trzydzieści siedem stopni mrozu. Wiatr wyciskał łzy. Zamarzły mi powieki i rzęsy. Nie mogłem otworzyć oczu. Bezskutecznie przecierałem je rękawiczką. Chuchałem w dłonie. Ciepło oddechu na chwilę topiło lód, ale świat zaraz znikał pod zamarzniętymi powiekami. Pierwszy raz w życiu doświadczyłem tego irytującego zjawiska. Wiele lat później podczas zimowych wypraw w Karakorum musiałem się do niego przyzwyczaić.
Pierwsza opowieść Adama Bieleckiego o jego drodze z rodzinnych Tychów na szczyty najwyższych gór świata.
Od dawna marzyłem o samotnym wspinaniu na ścianie Trolli w zimie, ale przeszło mi te bujania w obłokach po wytyczeniu Katharsis z Marcinem Tomaszewskim.
6 grudnia 2016 roku gratulowaliśmy Marcinowi „Yeti” Tomaszewskiemu oraz Tomowi Ballardowi zrobienia nowej, zimowej i oczywiście pierwszej polskiej drogi na północnej ścianie Eigeru. Po dwóch tygodniach proponujemy powrócić do tego wydarzenia, aby poznać szczegóły związane z wytyczeniem Titanica.
Kiedyś skala trudności dróg lodowych kończyła się na WI6. Przecież, jak mawiali najstarsi taternicy, „lód się nie przewiesza”… Jak się okazuje czasem się przewiesza. I to całkiem solidnie:-) Na tyle że droga Interstellar Spice wytyczona przez Tima Emmetta i Klemena Premrla zasługuje na cyferkę WI12!
Zapraszamy na Pedra Riscada. To właśnie na tym potężnym monolicie zespół Horacio Gratton, María José Moisés, Cintia Percivati i Ignacio Elorza wytyczył wymagająca drogę Viaje de Cristal 8a. Pokonująca prawie kilometrową ścianę linia robi wrażenie.
Pamiro-Ałaj to masyw górski w Kirgistanie, który jest znaną na całym świecie alpinistycznym perłą. To rejon górski, którego potencjał wspinaczkowy przekracza wielokrotnie potencjał wspinaczkowy Tatr – tak jakościowo, jak ilościowo. Najlepiej znanym polskim wspinaczom jest Karawszyn, z dolinami Ak-Su i Kara-Su. Jednak już w jego pobliżu wznoszą się szczyty, których być może nigdy nie dotknęła ręka rodzimego wspinacza - a możliwości, jakie one stwarzają również są najwyższej alpinistycznej miary. Jednym z ciekawszych szczytów w rejonie doliny Lajlak jest kilkuwierzchołkowy Iskander (5120 m).
Jeszcze w 2015 roku Caroline Ciavaldini zaatakowała ambitny projekt na Grand Capucin - Mont Blanc du Tacul. Mowa tu o granitowym ekstremie Voie Petit o długości 450 metrów którego trudności osiągają 8b. Zobaczcie jak Caroline poradziła sobie z alpejskim wspinanie i tkaniem kosteczek:-)
Edu Marin znów pokazał na co go stać i w jak dobrej jest formie. Wraz z ojcem pokonał jako pierwszy wspinacz „nową” linię w ulubionym Montserrat. A w zasadzie utrudnił istniejącą…
Droga Plastic Surgery Disaster została wytyczona w 1991 roku w czasie solowej wspinaczki przez jednego z najlepszych hakmanów w historii doliny - Erica Kohla. Wspinaczy jego pokroju nazywa się słowem 'sandbag', co oznacza, że wyceniane przez nich trudności są bardzo wyśrubowane w stosunku do wycen tradycyjnych,i dlatego też przyjęło się nazywanie ich przymiotnikiem 'modern' lub 'new wave'.
Grandes Jorasses – jeden z najhonorniejszych szczytów alpejskich, doczekał się wytyczenia przez zespół rosyjski zespół Maksim Fojgel – Roman Gorodyszeński nowej drogi. Nowość została wytyczona na wschodniej ścianie tego szczytu w dniach 26 – 28 września.
Z opóźnieniem dotarła wiadomość z Kaukazu Centralnego. Tam, na pn. ścianie szczytu Tentułd (4853 m), ukraiński zespół Maks Kurlesow – Michaił Poddubnow wytyczył nową drogę.
Tego lata Edu Marin jako trzeci zawodniki dokonał aktu przejścia wielowyciągowego ekstremu WoGü w Rätikonie. Szwajcarski hardcore oprócz autora, którym jest legendarny Beat Kammerlander pokonał jedynie Adam Ondra. Na WoGü znajdziemy niespotykane nagromadzenie trudnych wyciągów: 8c, 7c+, 8b+/c, 8b, 8b+, 8a+, 7c+ co czyni ją jedną z najbardziej wymagających dróg na świecie.
31 sierpnia Jacek Matuszek i Łukasz Dudek dokonali pierwszego powtórzenia wymagającej Drogi Hiszpańskiej 8b+ na Cima Grande di Lavaredo. To już kolejne znakomite wielkościanowe przejście zespołu Alpine Wall Tour, który zaczyna wybierać sobie coraz ambitniejsze cele.
