Po raz pierwszy na jej szczycie stanęli w 1976 Amerykanie John Bragg, Jim Donini i Jay Wilson, których droga biegła najpierw wspólnie z domniemaną drogą Maestriego na Col de la Conquête – przełęcz oddzielającą Cero Torre od Torre Egger, a następnie granią południowo-wschodnią. Droga licząca 1100 m, 37 wyciągów, o trudnościach VI 5.9/A4, 80° po dziś dzień nie została powtórzona.
W 1980 po bardzo zaawansowanej próbie z roku poprzedniego Włosi Bruno De Donà i Giuliano Giongo wytyczają
Drogę Włoską o trudnościach ED 1100 m (40 wyciągów), 6/A2. Linia ta wyprowadza wprost na przełęcz między Torre Egger a Punta Herron. Następnie granią biegnie w kierunku szczytu Torrre Egger. Linia w całości nigdy nie została powtórzona.
Słoweński zespół w składzie Janez Jeglic, Silvo Karo i Franc Knez ma swoje nowe drogi praktycznie na każdym ważnym szczycie w rejonie Cerro Torre i Fitz Roya. Wszystkie te linie są najtrudniejszymi na danej górze lub ścianie i żadna z nich nie doczekała się nawet zaawansowanej próby powtórzenia. Podobnie wygląda sprawa z
Psycho-Vertical – linią wytyczoną przez słoweński zespół w 1986 na południowo-wschodniej ścianie Torre Egger. Droga została wyceniona na Ed sup., ma 950 m długości (28 wyciągów), a jej trudności techniczne zostały ocenione na 7+/A3/90°.
Rok później pod wschodnim filarem Torre Egger pojawił się włoski zespół w składzie Elio Orlandi i Mauricio Giarolli. Początkowo dwójka ta chciała dokonać pierwszego przejścia słynnego trawersu turni Torre, jednak z powodu kiepskich warunków wszystkie ich próby załamywały się w okolicy wierzchołka Cerro Stanhardt. Wtedy to wspinacze zainteresowali się starą próbą innego włoskiego zespołu w składzie Guido Cominelli, Lorenzo Nadali i Andrea Archi, który parę lat wcześniej próbował rozwiązać problem wschodniego filara Torre Egger. Wspinaczka zakończyła się sukcesem i Orlandi wraz z Giarollim stanęli na szczycie Torre Egger po wytyczeniu linii, która otrzymała nazwę
Titanic i została wyceniona na 1000 m, 6b/A2/ 85°/90°.
Titanic jest aktualnie „najpopularniejszą” drogą na Torre Egger. To właśnie tą linią amerykański zespół w składzie Dean Porter i Steph Davis w 2005 zdobył szczyt po raz pierwszy i jak dotąd jedyny w historii, w czasie jednodniowej wspinaczki, która trwała 23 godziny. Steph została pierwszą kobietą (i jak dotąd jedyną), która stanęła na tej górze.
Ostatnią drogę wytyczono w 1994. Stało się to za sprawą amerykańskiego zespołu w składzie Conrad Anker, Jay Smith i Steve Gerberding, zaś linia nosi nazwę
Badlands. Znajduje się ona między drogami
Psycho--Vertical a
Titanic i została wyceniona na VI ,1000 m, 5.10, A3, WI 4+. Oczywiście również ona nie doczekała się powtórzenia. Została wyceniona na 1000 m, 6b A2 WI5.
Torre Egger z linią pierwszego zimowego wejścia - kombinacja łączy Drogę Włoską i i linię Titanic (1000m, 6b A2 WI5)
O pierwszym zimowym wejściu na Torre Egger w 2010 r. możecie przeczytać
tutaj.
GÓRY, nr 9 (196) 2010