"Jest to jedna z najlepszych jednowyciągowych, klasycznych wspinaczek, którą kiedykolwiek zrobiłem w takim stopniu trudności. Końcowy run-out jest długi, a odlot z topu byłby złą wiadomością" - jak opisuje
Sonnie Trotter tę 30-metrową drogę prowadzącą z początku imponującą rysą, aby następnie osiągnąć "drabinę" po wątłych krawądkach aż do topowej krawędzi.
(fot. Andrew Burr)
Pasaż ten został obity i poprowadzony w połowie lat dziewięćdziesiątych przez lokalsa Noah Bigwooda. Droga oczekiwała na pierwsze sportowe powtórzenie do 2006 roku, kiedy to załojona została właśnie przez Trottera - świeżo opromienionego sukcesem na
Cobra Crack.
Natchniony przez Tommy Caldwella, który dostrzegł możliwość przejścia
Prosthetics na własnej, Kanadyjczyk dojrzewał do próby tradowej przez trzy lata:
"Kiedy wspinałem się na Prosthetics korzystając z boltów, urwałem chwyt na ścianie czołowej i zaliczyłem bardzo niespodziewany lot, jeśli zdarzyłoby się to na własnej, przygruszkowałbym łamiąc nogi lub nawet gorzej. Gleba jest definitywnie możliwa. Nie zalecane są loty".
Niemniej jednak Trotter wyjaśnia motywy nim kierujące, aby właśnie pokonać ponownie drogę tyle, że w stylu trad:
"Ta myśl prześladowała mnie. Chciałem poczuć jak to może być z takim run-outem. To nic większego niż jakiś kawał na imprezie, to tylko dla zabawy. Naprawdę nie dbam czy ktoś jeszcze powtórzy to, czy też pomyśli, że to głupie. Dla mnie jest to jedna z radośniejszych rzeczy, o których mógłbym pomyśleć i naprawdę czułem się super robiąc to. Jestem zadowolony z tej wspinaczki, ale szczerze mówiąc nie mam jakiegoś szczególnego powodu, dla którego to zrobiłem".
Trotter dokonał trzech prób w arktycznie chłodnych warunkach, zanim uporał się z tradowym prowadzeniem.
(fot. Andrew Burr)
