Ściana Loška jest wysoka na kilometr i długa na 7. Charakter wspinania to głównie wspinaczka lodowa i mikstowa.
Peter Ortner na czujnym trawersie. Fot. David Lama
Lama i Ortner weszli w ścianę 25 lutego. Pierwsze 400 metrów pokonali nie związani, jeszcze 6 wyciągów już z liną i założyli biwak na dużej półce skalnej.
Następnego dnia czekała ich wyczerpująca mikstowa wspinaczka na własnej, z nierzadko psychiczną asekuracją. Zespół nie używał spitów, więc niejednokrotnie solidność punktów stanowiskowych (sic!) pozostawiała wiele do życzenia. Po przejściu trawersu na 600 metrów nie było już możliwości odwrotu, albo byłby on bardzo trudny.
Mikstowe wspinanie w górnej części ściany. Fot. David Lama
Pod koniec drugiego dnia założyli jeszcze jeden biwak. 27 lutego stanęli na szczycie. Autorzy drogi zalecają wszystkim powtarzającym wziąć dużo haków.
Ściana Loška Stena z wyrysyowaną drogą Lamy i Ortnera
