Biały Jar... O tym urokliwym zakątku Karkonoszy zapewne słyszał każdy pasjonat gór. Oczywiście skojarzenia związane są zazwyczaj z ponurą sławą, jaką miejsce to zyskało za sprawą potężnych lawin, schodzących co jakiś czas dnem doliny. Mimo, że w okolicznym krajobrazie nie ma spektakularnego, alpejskiego rozmachu, to jednak specyficznie ukształtowanie Białego Jaru sprawia, że to właśnie w nim doszło do największego wypadku lawinowego w Polsce.
Riglos to jeden z bardziej rozpoznawalnych rejonów wspinaczkowych Hiszpanii, głównie ze względu na wyjątkowy krajobraz, unikalną zlepieńcową skałę i wyniosłość turni. Ogromne, pomarańczowe ściany wznoszą się wśród surowej, dzikiej scenerii, jakby zachęcając, by się na nie wspiąć. To zaproszenie do „królestwa pustki”, któremu trudno się oprzeć.
W Polsce turystyka masowa ograniczyła dostęp do schronisk i de facto gór wysokich turystom kwalifikowanym, narciarzom pozatrasowym czy wspinaczom. Rezerwacja noclegu w tatrzańskich schroniskach wymaga wielomiesięcznego wyprzedzenia, a pozostała infrastruktura i szlaki są dramatycznie przeciążone. Na szczęście możemy sprawnie dotrzeć w góry odległe od Polski, ba, nawet od Europy.
Taki duet można spokojnie nazwać dream teamem, a wygląda na to, że chłopaki dopiero się rozkręcają. Chodzi nam mianowicie o brytyjsko-belgijski zespół Pete Whittaker i Sean Villanueva, który wspina się obecnie w Patagonii. My jednak, aby nie iść w ślady innych światowych i polskich serwisów, do znudzenia powielających te same wiadomości i obrazki, przygotowaliśmy dla Was zestaw zdjęć chłopaków, ale… w skałach Podzamcza i Szczelińca. Zresztą w treści też przemycimy trochę ciekawostek i informacji, których próżno szukać w innych zakamarkach netu.
11 MAJA
Droga jest biała. Jestem jedyną osobą w autobusie, kierowca radzi, żebym spała na stacji kolejowej w Storlien, proponuje, że mnie tam podwiezie. Że jest kaloryfer i nikt nie zajrzy do rana, nie ma policji. Ale chcę już iść, wśród ludzi czuję się nie na miejscu. Więc staje przy szlaku Södra Kungsleden. Pada, płatki oblepiają mnie jak bałwana. Śnieg klei się do pulki i nart. Na zjeździe wywracam się twarzą w zaspę. Zwalniam, jestem sama, pośpiech jest niebezpieczny – myślę, zresztą po co się spieszyć.
Niestety, początek 2023 roku zapamiętamy jako czas, kiedy odeszło wiele wspinaczkowych legend. Niedawno pożegnaliśmy wielkie postacie naszego środowiska: Annę Czerwińską i Zbyszka Wacha, którym poświęcimy materiały w drukowanych GÓRACH, a już dotarły do nas smutne wieści zza oceanu. Otóż w wieku 97 zmarła legenda amerykańskiej sceny wspinaczkowej: Allen Steck.
Czy jest coś lepszego niż dzień spędzony na skiturach? Oczywiście! Cztery dni spędzone na skiturach! Dokładnie tyle potrzeba, by dotrzeć na nartach znad Morskiego Oka do Doliny Chochołowskiej. Ekipa Kursy Lawinowe PZU podpowiada, jak pokonać skiturowy trawers Tatr.
O niuansach piaskowcowej etyki i filozoficznym charakterze rozwoju osobowości wspinacza z ANDRZEJEM MAKAREM MAKARCZUKIEM rozmawia ANDRZEJ MIREK.
Po trzech edycjach, które odbyły się w ramach Festiwalu w Lądku-Zdroju, w 2021 roku Złote Czekany wróciły do rodzimej Francji, a konkretnie do pięknego Briançon, jednego z najwyżej położonych miast w Europie, które można śmiało nazwać – oczywiście obok Chamonix – stolicą francuskiego alpinizmu. Druga edycja zorganizowana w tym miejscu odbyła się w listopadzie 2022 roku.
O samotności solisty, rutynie pracy nad nowym projektem i najnudniejszej jego części – finalnym prowadzeniu – z ŁUKASZEM DUDKIEM rozmawia ANDRZEJ MIREK.
Był początek lutego. Ruszyliśmy z Hedeviken. Ja na nartach, Edek na moich starych rakietach.
O egzotycznym wspinaniu wśród ziomków króla Juliana z GABRIELEM KORBIELEM i IDĄ KUPŚ rozmawia ANDRZEJ MIREK.
O Turni Sokoła, zdobytej podczas wyprawy w indyjskie Himalaje Garhwalu, technicznym wspinaniu w górach wysokich i planach rozwoju Polskiego Himalaizmu Sportowego z WADIMEM JABŁOŃSKIM rozmawia BARTEK WRZEŚNIEWSKI.
O roli, jaką dopasowanie charakterów i siła spokoju odgrywają w kilkunastodniowym wspinaniu w stylu alpejskim, z MAĆKIEM BEDREJCZUKIEM, PAWŁEM KARCZMARCZYKIEM i PIOTRKIEM SUŁOWSKIM rozmawia ANDRZEJ MIREK.
Zanim zacznę wyliczać najlepszych, pozwolę sobie zastrzec, że nie będę wspominał o wynikach stricte sportowych. Nie śledzę tej dziedziny na tyle uważnie, by wskazać najbardziej wartościowe osiągnięcia, dlatego skupię się na działalności w górach. Wspinanie to sport niewymierny i bardzo trudno dokonać arbitralnego wyboru przejścia, które bezdyskusyjnie można określić mianem „naj”. W minionym roku było to wyjątkowo trudne, gdyż trzy dokonania zrobiły na mnie szczególne wrażenie.
Podczas igrzysk w Tokio większość środowiska żyła debiutem olimpijskim wspinaczki sportowej. Polscy kibice mogli wspierać naszą reprezentantkę – Olę Mirosław. Lublinianka z nawiązką zrealizowała plan, nie tylko wygrywając swoją koronną konkurencję i zajmując czwarte miejsce w trójboju, ale także ustanawiając nowy kobiecy rekord świata we wspinaczce na czas, który od 5 sierpnia 2021 roku wynosi 6,84 sekundy. Niniejszy artykuł jest zbiorem wypowiedzi Oli ze spotkania w Sklepie CRAG Store w Krakowie, które odbyło się dokładnie tydzień po olimpijskich finałach.
O ewolucji medycyny górskiej w strukturze TOPR, rozwoju zagadnień związanych z ratownictwem lawinowym i o sukcesach w leczeniu hipotermii z dr. hab. n. med. SYLWERIUSZEM KOSIŃSKIM, lekarzem TOPR, rozmawia TOMASZ BIERNACKI.
W 2018 roku, gdy Caroline była w ciąży z naszym pierwszym dzieckiem, zdecydowaliśmy się na wyjazd wspinaczkowy o proekologicznym charakterze. Za cel obraliśmy wspaniały Park Narodowy Ordesa w Hiszpanii i znajdującą się w nim El Ojo Critico – 10-wyciągową, kruchą drogę o trudnościach 8a. Jako że linia otwarta została w etycznie bezkompromisowym stylu, w podobny sposób chcieliśmy podejść do całego wyjazdu i zamiast auta czy samolotu postawiliśmy na pociąg i rower górski.
O bardzo motywującej tęsknocie za górami, narciarskiej ścieżce rozwoju – wiodącej od młodzieńczego freestyle’u przez dojrzewający freeride po technicznie zaawansowane skitury – oraz o dychotomii specjalizacji i wielozadaniowości z JANUSZEM BOROWCEM rozmawia ANDRZEJ MIREK.
Z archiwum Muzeum Tatrzańskiego
W naszej wędrówce po dawnych Tatrach i nieistniejących już obiektach turystycznych przedstawiam wysokogórskie schronisko PTT im. Leopolda i Mieczysława Świerzów, w Dolinie Pięciu Stawów Polskich. W czasach międzywojennej turystyki tatrzańskiej było ono miejscem bardzo znanym, modnym i chętnie odwiedzanym latem, a zwłaszcza wiosną.
