Trudno powiedzieć, jaki jest rekord wysokości zdobytej przez psa, ale wszystko wskazuje na to, że należy on do Baru, bezdomnej suczki, który weszła na położony w Himalajach siedmiotysięcznik Baruntse (7129 m).
Od dziś, 25 września, film Jerzego Porębskiego pt. „Zakopiańczycy” można oglądać na kanale GÓRY TV.
GSB to prawie 500-kilometrowy górski szlak turystyczny pomiędzy Ustroniem-Zdrojem w Beskidzie Śląskim i Wołosatym w Bieszczadach. Nie ma początku ani końca. Każdy sam ustala, czy zaczyna się on na wschodzie, czy na zachodzie polskich Karpat. Każdy też sam decyduje, czy pokona trasę na spokojnie, na szybko, czy może tam i z powrotem. W najnowszych GÓRACH przedstawiamy wszystkie opcje.
Zakopiańczycy to dokument filmowy, w którym reżyser i zarazem scenarzysta, Jerzy Porębski, wprowadza widzów w wyjątkowe środowisko wspinaczy żyjących na co dzień u stóp Tatr. Przybliża też ich światowe sukcesy, wśród których szczególnie wyróżnia się pierwsze zimowe i bez dodatkowego tlenu wejście na Manaslu w 1984 roku lub na Czo Oju rok później.
W lokalnym języku urdu Rakaposhi oznacza ‘pokryta śniegiem’ – nie bezpodstawnie. Nazywana również Dumani (‘Matka Mgły’, ‘Matka Chmur’), mierząca 7788 metrów góra znajduje się między dolinami Nagar oraz Bagrote w Pakistanie i słynie z największej na świecie deniwelacji – od zachodu wznosi się prawie 6000 metrów ponad doliną rzeki Hunza. Ogromny masyw dominuje na horyzoncie, nad rozległymi odcinkami autostrady Karakorum. Latem 2020 roku nową drogą weszli na niego Kazuya Hiraide i Kenro Nakajima.
Pod koniec maja 2019 roku udało mi się, wraz ze Zdenkiem Hákiem, dokonać pierwszego przejścia północno-zachodniej ściany Chamlangu (7321 m), którą w przeszłości próbowało pokonać wiele wypraw. Szczyt ten wznosi się niemal 2000 metrów nad doliną Hongu. Wyrasta wprost z moreny przy jeziorze i wydaje się raczej samotnym masywem, niż integralną częścią środkowego grzbietu Himalajów. Jako wyjątkowy cel, miałem go w pamięci od blisko 20 lat, jednak realizacji tego wspinaczkowego wyzwania mogłem podjąć się dopiero w zeszłym roku.
Działający w Karakorum od 31 lipca do 8 sierpnia 2019 roku zespół, w skład którego weszli: Graham Zimmerman, Steve Swenson, Chris Wright i Mark Richey, pokonał potężną, wysoką na niemal 3400 metrów południowo-wschodnią ścianę, dokonując pierwszego wejścia na Link Sar (7041 m).
O akceptacji ryzyka i nieustannych zmianach, które w połączeniu z kontrolowanym chaosem mogą przynieść imponujący efekt, z Maciejem Sokołowskim, dyrektorem Festiwalu Górskiego w Lądku-Zdroju, rozmawia Andrzej Mirek.
W pełni lata, choć w nieco pochmurnej aurze, udało nam się spotkać w Tatrach z Kingą Baranowską, aby zrealizować wywiad, który powstał na podstawie Waszych pytań!
Projekt okładki to zawsze osobny proces podczas pracy nad numerem czasopisma. Oczywiście często typuje się po prostu zdjęcie z istniejącego, zazwyczaj najważniejszego lub największego materiału w danym wydaniu. Ostatnio jednak staramy się prezentować nieco inne podejście: podstawą jest oryginalny pomysł, którego realizacja staje się niejako osobnym przedsięwzięciem. Tak było i tym razem. Niedługo przed zamknięciem Numeru Tatrzańskiego swoje siedemdziesiąte urodziny, a zarazem pięćdziesięciolecie działalności górskiej obchodził Ryszard Pawłowski. Z tej okazji zrodził się pomysł, aby to właśnie popularny Napał „wystąpił” na naszej okładce.
Opisane niżej przejście japońskiego zespołu zostało nagrodzone Złotym Czekanem w 2018 roku. W wrześniu tego roku, na Wielkiej Gali odbywającej się w trakcie XXV Festiwalu Górskiego im. Andrzeja Zaawdy w Lądku-Zdroju, Kazuya Hiraide i Kenro Nakajima otrzymają kolejną już nagrodę Piolet d'Or za przejście nowej drogi, śmiało poprowadzonej przez niebezpieczną, południową ścianę Rakaposhi.
Zapraszamy do obejrzenia relacji filmowej z zawodów paralotniowych Hike&Fly które odbyły się w czerwcu Beskidzie Wyspowym.
Jak każdy cenny kamień zdobiący królewskie regalia, Dolina Białej Wody najpierw musiała być oszlifowana. Tej żmudnej, bo trwającej niemal 300 tysięcy lat pracy podjął się najlepszy architekt górskich krajobrazów – monstrualny lodowiec, przy którym współczesne „morze lodu” w masywie Mont Blanc wydaje się być miniaturą. Trzeba przyznać, że praca została wykonana z rozmachem, a jej imponujący efekt możemy dzisiaj podziwiać bez większych problemów – wystarczy przejść przez graniczną rzekę na Łysej Polanie i zagłębić się w cichej nawie głównej tatrzańskiej katedry.
Nawadnianie organizmu podczas trekkingu i wspinaczki jest niezwykle istotne. Skąd czerpać wodę, aby nie musieć dźwigać w plecaku kilku butelek? O tym, jak mądrze uzupełniać płyny podczas górskich wędrówek wodę opowie przewodnik IVBV/UIAGM i instruktor PZA, Maciek Ciesielski.
Rozwalista jest jedną z największych turni na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, ale do niedawna nawet doświadczeni wspinacze i stali bywalcy skałek nie mieli pojęcia, gdzie się znajduje.
Liny pojedyncze to najbardziej uniwersalny rodzaj podstawowego elementu wyposażenia, bez którego trudno wyobrazić sobie bezpieczne zmagania z grawitacją. Z powodzeniem stosowane są one zarówno na panelu, jak i w skałach, na drogach sportowych, wielowyciągowych czy tradowych, można ich też używać w wysokich górach. Jeśli do tego dodamy, że są lżejsze i tańsze od lin podwójnych czy bliźniaczych, to trudno się dziwić ich popularności – pomimo oczywistych ograniczeń, jakie nakładają na niektóre formy wspinania.
Górskie marzenia najczęściej przychodzą do nas stopniowo. Zaczyna się od przemierzania beskidzkich lasów i połonin, by pośród tatrzańskich grani snuć już plany o alpejskich szlakach. O ile jednak wybór tras w rodzimych górach nie przyprawia o zawrót głowy, o tyle różnorodność i mnogość opcji w Alpach może jednocześnie zachwycać i peszyć. Kiedy nie wiecie, na co się zdecydować, postawcie na długodystansowe klasyki dostępne niemalże dla każdego.
Czasem z pozoru najprostsze rozwiązania wcale nie są oczywiste, a kiedy już je poznamy - stanowią wielkie ułatwienie. Jeden z takich patentów - tym razem na spakowanie drobnych, ale obowiązkowych elementów wyposażenia wspinacza i turysty wysokogórskiego - prezentuje przewodnik IVBV/UIAGM i instruktor PZA, Maciek Ciesielski.
Po zimowym trekkingu do Base Campu pod Everestem na początku roku przyszedł czas na kolejną podróż. Tym razem wybór padł na Patagonię. Różne okoliczności sprawiły, że wyprawa doszła do skutku w ograniczonym czasie i składzie – wydawać się może, że trzy tygodnie to szmat czasu, jednak okazały się one niewystarczające, aby choć w połowie zobaczyć to, o czym można przeczytać w przewodnikach i na blogach poświęconych Patagonii.
W trakcie niedawnej wizyty Élisabeth Revol w Polsce udało nam się przeprowadzić z francuską alpinistką interesującą rozmowę. Była mowa o himalaistkach, które ją inspirowały, wspinaczkowych sukcesach i porażkach, górskim partnerstwie i dojrzewającej relacji z górami. Eli opowiedziała także o przelewaniu na papier trudnych myśli oraz zdradziła, jak poznała Czapkinsa i dlaczego postanowiła związać się z nim liną podczas trzech wspólnych wypraw na Nanga Parbat. Poznaliśmy także jej plany na przyszłość.
