Europejskie rejony: Garraf

Charakter wspinania:

Pionowy i miejscami lekko przewieszony mur o południowej wystawie oferuje bardzo urozmaicone i estetyczne wspinanie po dużych chwytach, nierzadko wysmaganych wiatrem i pokrytych warstwą soli. Mimo, że zerodowany wapień nie posiada najlepszego tarcia, ciekawa rzeźba daje dużo frajdy ze wspinania. Formacje przypominają bardzo te z Calanques we Francji: obłe klamy, dziury, nacieki…

Drogi mają zazwyczaj około 20 metrów i są dobrze obite, startują z tarasu nad tunelem kolejowym – należy tu zachować dużą ostrożność. Część z dróg posiada kolejne wyciągi, a te najdłuższe osiągają 90m. Prawa część sektora z charakterystyczną przewieszoną niszą oferuje najciekawsze drogi, a takie propozycje jak Mossa 7b+ czy Puja la febre 7c+ usatysfakcjonują nawet bardzo wymagających zawodników…

Prawa część sektora oferuje wspinanie w przewieszeniu; Skały i morze - klimat Garraf; zdjęcia: Mateusz Haładaj

Poziom:

Spośród 50 dróg przeważają trudności do 6c, ale jest kilka świetnych propozycji z przedziału 7b+ - 7c+. Rejon może być doskonałym miejscem dla osób zaczynających przygodę ze wspinaniem.

Sezon:

Skała ma południową wystawę i najlepiej nadaje się na wspinanie zimą. Morska bryza i wiatr pozwalają się tu wspinać także w chłodniejsze dni jesienią i wiosną. Zdarza się, że lokalni wspinacze przyjeżdżają tu latem…

Dojazd i położenie:

Do Garraf można dojechać z centrum Barcelony w około pół godziny pociągiem, lub samochodem. Masyw skalny widoczny jest po zachodniej stronie wioski, ale sektor jest schowany nieco głębiej i dochodzi się do niego od tyłu. Podejście zajmuje około 20 minut – należy przejść tunelem pod linią kolejową i kierować się na zachód (około 10 minut) wzdłuż autostrady, następnie wyraźną wybetonowaną drogą pod górę i na drugą stronę skalnego masywu. Ewidentna ścieżka prowadzi pod skały.

Logistyka:

Z uwagi na brak dobrego socjalu i miejsca do spania, do Garraf najlepiej przyjechać przejazdem. Oczywiście w wiosce da się spać w samochodzie, ale podobnie jak na całym wybrzeżu, teren jest tu bardzo gęsto zurbanizowany. Z Barcelony można dojechać pociągiem, a po drodze wstąpić na plażę…

Topo

Zapraszamy także do przeczytania pozostałych artykułów przedstawiających europejskie rejony wspinaczkowe:

- Siurana, cz.1

- Siurana, cz.2

- Montsant

- Margalef

- Masriudoms

- Camarasa

- Sant Llorenc de Montgai

- Santa Linya

- Oliana

- Tres Ponts

- Abella de la Conca

- Terradets

- Coll de Nargo

- Perles

- Figols

- Collegats

- Alos de Balaguer

- Vadiello

- Tartareu

- Garraf

- Cuenca

- San Miquel del Fai