Stanisław Barabasz – pierwszy narciarz tatrzański

Stanisław Barabasz urodził się 7 maja 1857 r. w Bochni, a od 1901 r. mieszkał na stałe w Zakopanem, gdzie zmarł 23 października 1949 roku.  Zresztą zaglądał tu często począwszy od 1877 r., a od 1888 r. pochłonęła go całkowicie na kilkadziesiąt lat nowa pasja – narty. Ukończył studia w Wiedniu, gdzie kontynuował swoje studia artystyczne, rozpoczęte w Krakowie. Jego pierwsze próby narciarskie sięgają roku 1888 w Cieklinie i 1894 w Zakopanem. Po latach, w 1914 r., nakładem SN TT, wydał swoje wspomnienia sprzed 20 lat, obejmujące jego pierwsze próby użycia nart w Cieklinie koło Jasła, Krakowie i w Zakopanem. Jest to podstawowe źródło do badania początków narciarstwa w Tatrach Polskich. Był więc Barabasz jednym z pierwszych narciarzy zakopiańskich, jeśli nie pierwszym, a dla popularnego coraz bardziej  pod Giewontem „białego szaleństwa” zrobił bardzo wiele. Można śmiało powiedzieć, że właściwie dzięki jego zapałowi narciarstwo zaistniało w Zakopanem i Tatrach Polskich.

Od 1901 r. Barabasz był dyrektorem Szkoły Przemysłu Drzewnego w Zakopanem i pozostał na tym stanowisku do 1922. Wprowadzał podhalańskie formy zdobnicze w meblarstwie. Wiele też publikował, głównie na tematy tatrzańskie, myśliwskie i narciarskie. Sporo malował, projektował meble w stylu zakopiańskim. Jednak narty i narciarstwo były czymś niezwykle ważnym w jego życiu. Dlatego pewnie dla współczesnych narciarzy zawsze będzie postacią prawie  legendarną, dzięki której zaistniało zakopiańskie narciarstwo. Właściwie wszystko, co było związane z „białym szaleństwem” w Zakopanem zaczęło się chronologicznie od niego. Po latach Barabasz napisał: „Od małego miałem pociąg do różnych zakazanych wówczas zabaw, zwanych dzisiaj sportem, a za które trzepano wtedy część ubrania, podobną brzmieniem do tego modnego dzisiaj wyrazu, naturalnie na osobie przestępcy”. Tak zaczyna swoją opowieść Stanisław Barabasz, jeden z pierwszych, o ile nie pierwszy, narciarz zakopiański. Góry i narty były wielką pasją jego życia. Jedną z największych.

Pasją tak silną, że popchnęła ona jego, statecznego i poważanego dyrektora jednej z zakopiańskich szkół, w zasypane śniegiem i niebezpieczne zimowe Tatry. Ta „ciekawość świata” i „nowego” popchnęła Barabasza do uprawiania narciarstwa, zarówno słowem i czynem. On i Józef Schnaider oraz narciarze lwowscy, byli pierwszymi polskimi pod względem chronologii nowoczesnymi narciarzami. Prezentacja multimedialna będzie wyprawą w świat nart drewnianych, wycieczek, pierwszych zawodów i szusów.

Serdecznie zapraszamy.

Wstęp wolny