Jeśli szukacie plecaka na szybkie piesze wędrówki to mogę spokojnie polecić model Out Night Salomona. Do takiej aktywności potrzebny jest plecak lekki, ale równocześnie pojemny, wygodny i dopasowujący się do sylwetki. Do tego oczywiście trzeba gdzieś upchnąć butelkę z wodą, przypiąć kijki czy inne gadżety i akcesoria, które każdy z nas zabiera i bez których nie może się obejść w trasie.
Przyznam, że duże plecaki skłaniają mnie do wysiłku… intelektualnego. Bo z ekwipunkiem jest jak z tekstem – zawsze można go skrócić bez uszczerbku, a nawet z korzyścią dla jakości. Więc jeśli się nieco pokombinuje, to wyposażenie można skompletować tak, żeby było mniejsze i lżejsze. I żeby mieściło się do plecaka, który nie przesłania gór, w które się wybieramy. Da się? Niestety, nie zawsze. A gdzie spakujemy namiot z absolutnie niezbędną absydą? Nie wspominając o paprykarzu szczecińskim, dodatkowych kartuszach gazu, sześciu księgach Władcy pierścieni i ulubionej podusi, bez której nie zaznamy regenerujących właściwości snu. W życiu każdego górołaza przychodzi taki moment, gdy musi rozglądnąć się za większym tobołkiem. 50+ wydaje się rozsądną propozycją – daleką od ascezy minimalizmu, ale też nie pozwalającą zatracić się w konsumpcjonizmie. W sam raz na tydzień z dala od cywilizacji.
Krwista rosso corsa, harmonijne kształty i niemal dająca się wyczuć moc… Wiem, stereotypy bywają paskudne, ale w pewnych sytuacjach, być może też w pewnym wieku, całkiem miło im ulegać. Dlatego nowe speedcross rosso zakładałem na nogi z takim samym nabożnym skupieniem, z jakim wsłuchiwałbym się w charakterystyczne bulgotanie V12 pod maską superauta.
Uczucia to podobno wyłącznie reakcje chemiczne. Sądzę, że jednak coś więcej… Weźmy dla przykładu ulotne chwile górskiego szczęścia. Piękny stan ducha, który osiągamy w momencie szczytowego uniesienia, jest wynikiem chłodnej, matematycznej kalkulacji – podświadomie przeliczamy liczbę dżuli w jednostce czasu, która musi się bilansować z efektywnością źródła zasilania, tak aby „winien” i „ma” – to buchalteryjne yin i yang – pozostawało w kosmologicznej równowadze. Dlatego gdy biorę do ręki obuwie o romantycznej dla księgowego nazwie SH520, oczy raduje estetyczne wykończenie i stonowany wygląd, umysł jednak sprawnie analizuje dużo istotniejsze informacje.
Wydawać by się mogło, że segment kurtek technicznych jest już mocno nasycony i ciężko o nowy produkt, który będzie reprezentował sobą coś odkrywczego i wyróżniał się na tle konkurencji. Tak sądziłem, dopóki w moje ręce nie trafiło najnowsze „dziecko” Aury, czyli X1 – pierwszy syntetyk polskiego producenta.
Gigantyczne testy World Ski Test to jedyna w swoim rodzaju inicjatywa. Podczas ocen sprzętu przeprowadzanych na przygotowanych stokach oraz poza trasami (freeride i skitouring) ciężkim próbom poddawanych jest ponad 200 modeli nart kilkunastu wiodących producentów.
Muszę przyznać, że w Knifre Edge najbardziej podoba mi się imponująca lista wymyślnych rozwiązań, których… jej szczęśliwie oszczędzono. Nie znajdziemy tu kieszonek na media, podwójnych mankietów, miękko wyściełanego kołnierza, fartucha przeciwśnieżnego ani wzmacniających łat. Nie ma nawet chusteczki do przecierania nosa i gogli (w dowolnej kolejności). Co w takim razie model ten posiada? Świętego Graala współczesnej, dobrze zaprojektowanej odzieży outdoorowej: harmonijny minimalizm.
Oto jest pytanie: lepsze spodnie ocieplane czy zwyczajne, założone na kalesony? Szukając raczej dziury w całym niż dwóch w jednym, wyznaję teorię, że z dolną częścią garderoby nie ma co przesadzać – wszak na górskich podejściach nogi grzeją się aż nadto, dlatego w większości przypadków spodnie letnie można traktować jako całoroczne. Lepsze jest jednak wrogiem dobrego, więc kiełkująca nieśmiało w mojej głowie idea komfortowego śmiganiu po śniegu w spodniach typu softshell – z nieprzewiewaną i hydrofobową warstwą wierzchnią oraz miłym kutnerkiem w środku – zmaterializowała się w końcu w postaci modelu SH500 X-Warm. Kombinowałem bowiem chytrze, że skoro zimą softshellowa kurtka z cienką polarową wyściółką jest dla mnie niemal jak druga skóra, to dlaczego ten sprawdzony układ miałby nie funkcjonować w przypadku dolnej części ciała.
Bieganie czasami może nas irytować swoim nieco nachalnym owczym pędem. Trudno jednak nie docenić, że wniosło do konstrukcji butów turystycznych wiele dobrego – przede wszystkim lekkość i amortyzację. Okazało się, że w obuwiu o tych właściwościach łatwiej, bezpieczniej i szybciej pokonuje się długie dystanse. Jeśli akurat nie wspinamy się w strefie śmierci lub nie szukamy odmrożeń w okolicach bieguna, lekka i pochłaniająca uderzenia konstrukcja jest naszym sprzymierzeńcem, co zresztą można udowodnić naukowo. Jeśli podczas 30-kilometrowej wycieczki wykonamy około 42 000 kroków w butach cięższych zaledwie o 250 gramów, zmachamy się tak, jakbyśmy dodatkowo w tym czasie przenieśli… niemal 10 ton! Hm, brzmi abstrakcyjnie, więc nie pogniewam się, jeśli sprawdzicie wyliczenia. ;-)
To jedne z pierwszych butów wspinaczkowych przeznaczonych dla początkujących, jakie miałem na nogach – stało się to po prawie 15 latach wspinania. :-) Wiedziałem, że raczej nie zapewnią mi przewagi nad najtrudniejszymi bulderami czy drogami, bo nie takie ich przeznaczenie, więc skupiłem się na sprawdzeniu, czy nie będą przeszkadzać, wymuszać wątpliwych technicznie rozwiązań i czy łagodny kształt, płaska podeszwa i nieznany mi dotąd komfort nie zabiją we mnie resztek wspinaczkowego wojownika. :-) To mocno sceptyczne podejście zafundowało mi całą masę niespodzianek.
Znacie na pewno te dni: piękna pogoda, ani śladu chmur… Jednak bogate doświadczenie połączone z nabytą przezornością podpowiada, aby na górską wędrówkę na wszelki wypadek spakować kurtkę. Zazwyczaj przypominamy sobie o tym tuż przed wyjściem, gdy do plecaka nie sposób wcisnąć dodatkowego bagażu. No, chyba że mamy do dyspozycji ultralekką wiatrówkę, którą upchnąć można chociażby w kieszeni. A takową właśnie proponuje nam Quechua.
Podczas górskich trekkingów najważniejsze są moim zdaniem dwie rzeczy: dobry plecak i wygodne buty. W pozostały sprzęt można zainwestować w drugiej kolejności, ale jeśli plecak nas uwiera i jest niepraktyczny, a buty uciskają, wędrówka może zamienić się w horror wypełniony odciskami i bolącymi ramionami. Na szczęście znalazłam rozwiązanie przynajmniej jednego z tych problemów.
Szwedzka marka Thule słynie z najwyższej jakości bagażników i innych akcesoriów dla miłośników podróżowania za pomocą czterech kółek. Na szczęście jakiś czas temu postanowiła przekuć wieloletnie doświadczenie na coś przydatnego również dla tych, którzy do przemieszczania się używają własnych nóg. ;-)
Kurtkę z ociepliną Lifaloft dostałem do testowania na rok przed światową premierą, która miała miejsce jesienią 2017 roku. Nie miałem zupełnie pojęcia o tej technologii, więc bez uprzedzeń, ale też oczekiwań, mogłem ocenić ją podczas ekspedycji. Zacznijmy jednak od wyjaśnienia, czym jest Lifaloft.
Trailowe buty Columbii poprzedniej generacji mam od 2010 roku. Oczywiście używam też innych, mimo to fakt, że dopiero kilka miesięcy temu zaczęły powoli dobiegać do kresu swojego burzliwego żywota świadczy o ich ponadprzeciętnej trwałości. Ciekaw więc byłem, co oferuje nowy model, będący owocem mariażu Columbii z firmą Montrail.
Gotowanie w plenerze, zwłaszcza podczas górskich aktywności, rzadko kiedy ma tak romantyczną i ekscytującą oprawę, jaką można zobaczyć w programach Roberta Makłowicza. Najczęściej zmęczeni i spoceni po całodniowym wysiłku pragniemy szybko zjeść coś ciepłego, zużywając przy tym jak najmniej gazu w kuchence. Jednak szybko nie znaczy niesmacznie. Na szczęście minęły już czasy, gdy w górach pochłaniałem wyłącznie makaron z cukrem lub z cebulą, czasami twórczo eksperymentując z kisielem. Obecnie żywność, którą możemy spakować do plecaka, jest lekka, nie zajmuje wiele miejsca, a co najważniejsze, posiada właściwości odżywcze i smak porównywalny z tym, co jemy na co dzień – o ile nasza kulinarna pomysłowość nie kończy się na mrożonkach z marketu. Wszystkie wymienione zalety posiadają dania liofilizowane, czyli uzyskane w procesie odwodnienia. Dodatkowo oferują one długi termin przydatności, a opakowanie – doskonale zabezpieczające przed czynnikami zewnętrznymi – służy też za jednorazową miskę.
Większość z nas lubi na biwaku drobne udogodnienia – nóż, widelec, wygodne siedzisko, jakieś sensowne światło… Gdy jednak przychodzi do pakowania plecaka rezygnujemy z większości rzeczy podnoszących standard bytowania w górskiej głuszy, bo przecież waga i objętość naszego bagażu rzadko kiedy bywają satysfakcjonujące. W efekcie spędzamy wieczory przy czołówkach, co oczywiście jest bardzo praktyczne, ale też nieco irytujące, zwłaszcza gdy świecimy sobie nawzajem po oczach.
Na rozkładówce ostatniego, 261 numeru GÓR mogliście przeczytać o nowej kolekcji Forclaz, sprzedawanej w sieci sklepów Decathlon. Ostatnio wziąłem w obroty prezentowany w niej materac trekkingowy. Pierwszą rzeczą, która robi niesamowite wrażenie, jest jego lekkość (360 g) i niewielki rozmiar (mieści się on do malutkiego woreczka). Jeśli wrzucimy zwinięty materacyk do plecaka, szybko zapomnimy, że niesiemy dodatkowy sprzęt.
Wszystkim przywiązującym wagę do jakości odzieży, a zwłaszcza ceniącym sobie komfort podczas rozmaitych aktywności wykonywanych w niskich temperaturach, znane są z pewnością zalety wełny merynosów. Świetna izolacja, pochłanianie wilgoci z potu przy braku dyskomfortu dla skóry i wreszcie optymalna rozciągliwość zapewniająca swobodę ruchu – to główne zalety ubrań sygnowanych znakiem „merino”.
Nazwa sugeruje, że projektanci tego modelu czerpali inspiracje z lżejszego, zapewniającego zwinność w skalnym terenie obuwia podejściowego. Zresztą nie tylko – wąski kształt przedniej części cholewki i bardzo nisko, niemal do czubka schodzące sznurowanie, na dodatek w dolnej części poprowadzone klasycznie przez dziurki w skórze – wszystko to nasuwa skojarzenia z butami wspinaczkowymi. Oczywiście po wzięciu do ręki Ascent GTX przekonujemy się, że to solidne obuwie trekkingowe, jednak rozwiązania przejęte ze sprawdzonych, fachowych konstrukcji o wspinaczkowym rodowodzie sprawdzają się znakomicie w bardziej turystycznym zastosowaniu.
